Το πλήρες όνομα του είναι San Francisco de Quito, εντοπίζεται στα δυτικά των Άνδεων και είναι κοντά στο γεωγραφικό πλάτος μηδέν. Η πρωτεύουσα του Εκουαδόρ έχει ένα συναρπαστικό φυσικό περιβάλλον, εχει πολύ καλό καιρό για αθλητισμό και ειναι μια ιστορική πόλη είναι ένα Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Αυτές και άλλες λεπτομέρειες θα τοποθετήσει στη λίστα των χωρών της Λατινικής Αμερικής πρωτεύουσες που δεν πρέπει να χάσετε.
Η σειρά των εκδηλώσεων έχει ως εξής: χιονισμένα ηφαίστεια βλέπουμε στόματα, διασχίζει ένα πυκνό λωρίδα φορτωμένα με νερό σύννεφα, πήγαμε σε μια δίνη, όπως blue-footed boobies δεν γνωρίζουν καν ακόμα, και προσγειώθηκε στο κέντρο της πρωτεύουσας του Εκουαδόρ. Όπως συνέβη και σε κάθε μεγάλη πόλη, που κάποτε ήταν στο κέντρο της πόλης περιοχή κοντά τώρα, και αν κάποιος πάει κοντά στο αεροδρόμιο στην περιοχή Κίτο, θα έχουν μια αίσθηση παρόμοια με την εμπειρία στην Γκαλαπάγκος αεροπλάνα πουλιά εδώ και εκεί, περνώντας πολύ κοντά στο κεφάλι.
Στη γραμμή της μετανάστευσης είναι ένα τεράστιο βάζο περίπου 100, 200 κόκκινα τριαντάφυλλα. Δύσκολο να εκτιμηθεί, Ποτέ δεν είδα τόσα πολλά μαζί. Με το έθιμο, τα φυτά και τα λουλούδια παίζουν όταν θεωρούν τεχνητο. Δεν περίμενα το απαλό άγγιγμα του ένα πέταλο ζωντανό και λιγότερο είδηση ότι ο Ισημερινός είναι ένας από τους μεγαλύτερους εξαγωγείς των τριαντάφυλλων. Το υψόμετρο και η φωτεινότητα της συγκεκριμένης γεωγραφικής περιοχής-τον ίδιο αριθμό ωρών του ήλιου στη διάρκεια του έτους που προσπίπτουν να αναπαράγουν μεγάλα λουλούδια τόσο μεγάλη στο μισό κόσμο. Εδώ η λεβεντιά απαιτεί άλλα gadgets, επειδή 25 τριαντάφυλλα κοστίζουν ένα δολάριο.
"Όταν φτάσετε στο Κίτο πρέπει να τρώνε λίγο, και να κοιμούνται με τα πόδια και μόνο shortie", που κυκλοφόρησε ως εισαγωγή στον οδηγό μας, ο Luis Fernando, δρόμο προς το ξενοδοχείο. Αν ήμουν APUNE στη Λα Παζ, το οποίο είναι 850 μέτρα ψηλότερα-Κίτο βρίσκεται σε 2.800 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας, apunar δεν είμαι εδώ, και ήμουν ήδη στο Κίτο πριν και τίποτα δεν συνέβη, ήμουν πεπεισμένος. Και χρειάστηκε πολύ για να πείσει την υπόλοιπη ομάδα για να πάει να φάει γεμιστά ή γεμιστά, ούτως ή άλλως, στο Σώμα του Κυρίου και της Κυρίας Flag Κρεμμύδια. Classic δημοφιλές εστιατόριο, απασχολημένοι όλη την ώρα, όπου παραγγείλαμε ένα ceviche κοχύλι, ένα άλλο μέρος της γαρίδας και tostones (πράσινο Αντιλλών, κομμένα, θρυμματισμένα και τηγανητά βαριοπούλα). Το ceviche Εκουαδόρ είναι πιο υγρό από το Περού, αλλά εξίσου πλούσια. Πάντα συνοδεύεται από ψητό ποπ κορν και μερικές φορές, καλούν το ποπ κορν εδώ γύρω.
Πριν από τη βροχή να νικήσει κατευθυνθήκαμε στην αγορά σκάφη, περίπου 15 τετράγωνα από το πού βρισκόμαστε: La pelucones γειτονιά Floresta καθώς οι άνθρωποι παρατσούκλι ασήμι. Μεταξύ των σύγχρονων κτιρίων, κάστρα και αποικιακή σπίτια, περπατήσαμε περίπου πέντε τετράγωνα στο La Mariscal ότι μενθαν Gringolandia, επειδή κυριαρχείται από τους τουρίστες. Και πριν φτάσετε Plaza Fosch, νυχτερινά μπαρ και εστιατόρια προπύργιο, οι πρώτες σταγόνες. Εμείς συσσώρευσε κάτω από την ομπρέλα του καλάθι σάκκους πωλητής φρούτων και άλλα περίεργα. Κάποιος αγοράζει μια τσάντα του blackthorn, ένα είδος πολύ μικρού δαμάσκηνα, μπλε-μαύρο και ξινή γεύση, τρώγεται με αλάτι. Θα σταματήσεις; Ρωτήσαμε την κυρία, κοιτάζοντας στον ορίζοντα και αρνείται οριστικές κεφάλι. Η βροχή μεγαλώνει, η διαδρομή είναι πάνω..
Η αγορά των λουλουδιών πραγματοποιείται κάθε Σάββατο στο Tabacundo, και οι άνθρωποι να αγοράσουν δερμάτινα προϊόντα είναι μισή ώρα βόρεια του Otavalo και ονομάζεται Otacachi.
Τέλος, η αγορά. Εκατοντάδες πάγκους της χειροτεχνίας: ύφανση, εντυπωσιακά κεντημένα ταπετσαρίες, καπέλα μαλλί με τα πρόσωπα των ζώων, μαριονέτες δάχτυλο, ινδική κούκλες, σακίδια, shigras (ανθεκτικό υφασμένα σακούλες με Chambira ίνες φοίνικα), αλπακά κουβέρτες, κοσμήματα ασημί, καπέλα, βαμβάκι κλασική ριγέ παντελόνι και η λίστα δεν τελειώνει ποτέ. Απόλυτα Otavaleños προσφέρουν και να διαπραγματευτούν με μαεστρία. Η ποικιλία είναι τεράστια, ενώ τα κορεσμένα.
La Boca del Lobo.Autor: Fernando Dvoskin.
Στη γραμμή της μετανάστευσης είναι ένα τεράστιο βάζο περίπου 100, 200 κόκκινα τριαντάφυλλα. Δύσκολο να εκτιμηθεί, Ποτέ δεν είδα τόσα πολλά μαζί. Με το έθιμο, τα φυτά και τα λουλούδια παίζουν όταν θεωρούν τεχνητο. Δεν περίμενα το απαλό άγγιγμα του ένα πέταλο ζωντανό και λιγότερο είδηση ότι ο Ισημερινός είναι ένας από τους μεγαλύτερους εξαγωγείς των τριαντάφυλλων. Το υψόμετρο και η φωτεινότητα της συγκεκριμένης γεωγραφικής περιοχής-τον ίδιο αριθμό ωρών του ήλιου στη διάρκεια του έτους που προσπίπτουν να αναπαράγουν μεγάλα λουλούδια τόσο μεγάλη στο μισό κόσμο. Εδώ η λεβεντιά απαιτεί άλλα gadgets, επειδή 25 τριαντάφυλλα κοστίζουν ένα δολάριο.
"Όταν φτάσετε στο Κίτο πρέπει να τρώνε λίγο, και να κοιμούνται με τα πόδια και μόνο shortie", που κυκλοφόρησε ως εισαγωγή στον οδηγό μας, ο Luis Fernando, δρόμο προς το ξενοδοχείο. Αν ήμουν APUNE στη Λα Παζ, το οποίο είναι 850 μέτρα ψηλότερα-Κίτο βρίσκεται σε 2.800 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας, apunar δεν είμαι εδώ, και ήμουν ήδη στο Κίτο πριν και τίποτα δεν συνέβη, ήμουν πεπεισμένος. Και χρειάστηκε πολύ για να πείσει την υπόλοιπη ομάδα για να πάει να φάει γεμιστά ή γεμιστά, ούτως ή άλλως, στο Σώμα του Κυρίου και της Κυρίας Flag Κρεμμύδια. Classic δημοφιλές εστιατόριο, απασχολημένοι όλη την ώρα, όπου παραγγείλαμε ένα ceviche κοχύλι, ένα άλλο μέρος της γαρίδας και tostones (πράσινο Αντιλλών, κομμένα, θρυμματισμένα και τηγανητά βαριοπούλα). Το ceviche Εκουαδόρ είναι πιο υγρό από το Περού, αλλά εξίσου πλούσια. Πάντα συνοδεύεται από ψητό ποπ κορν και μερικές φορές, καλούν το ποπ κορν εδώ γύρω.
Πριν από τη βροχή να νικήσει κατευθυνθήκαμε στην αγορά σκάφη, περίπου 15 τετράγωνα από το πού βρισκόμαστε: La pelucones γειτονιά Floresta καθώς οι άνθρωποι παρατσούκλι ασήμι. Μεταξύ των σύγχρονων κτιρίων, κάστρα και αποικιακή σπίτια, περπατήσαμε περίπου πέντε τετράγωνα στο La Mariscal ότι μενθαν Gringolandia, επειδή κυριαρχείται από τους τουρίστες. Και πριν φτάσετε Plaza Fosch, νυχτερινά μπαρ και εστιατόρια προπύργιο, οι πρώτες σταγόνες. Εμείς συσσώρευσε κάτω από την ομπρέλα του καλάθι σάκκους πωλητής φρούτων και άλλα περίεργα. Κάποιος αγοράζει μια τσάντα του blackthorn, ένα είδος πολύ μικρού δαμάσκηνα, μπλε-μαύρο και ξινή γεύση, τρώγεται με αλάτι. Θα σταματήσεις; Ρωτήσαμε την κυρία, κοιτάζοντας στον ορίζοντα και αρνείται οριστικές κεφάλι. Η βροχή μεγαλώνει, η διαδρομή είναι πάνω..
Η αγορά των λουλουδιών πραγματοποιείται κάθε Σάββατο στο Tabacundo, και οι άνθρωποι να αγοράσουν δερμάτινα προϊόντα είναι μισή ώρα βόρεια του Otavalo και ονομάζεται Otacachi.
Τέλος, η αγορά. Εκατοντάδες πάγκους της χειροτεχνίας: ύφανση, εντυπωσιακά κεντημένα ταπετσαρίες, καπέλα μαλλί με τα πρόσωπα των ζώων, μαριονέτες δάχτυλο, ινδική κούκλες, σακίδια, shigras (ανθεκτικό υφασμένα σακούλες με Chambira ίνες φοίνικα), αλπακά κουβέρτες, κοσμήματα ασημί, καπέλα, βαμβάκι κλασική ριγέ παντελόνι και η λίστα δεν τελειώνει ποτέ. Απόλυτα Otavaleños προσφέρουν και να διαπραγματευτούν με μαεστρία. Η ποικιλία είναι τεράστια, ενώ τα κορεσμένα.
La Boca del Lobo.Autor: Fernando Dvoskin.
Ένα ιστορικό κέντρο, με την υπόθεση
Η έλλειψη πόρων, μερικές φορές αποδεικνύεται ότι είναι ένα πλεονέκτημα. Τουλάχιστον σε Κίτο, επειδή δεν υπήρχαν χρήματα για να κατεδαφίσουν τα σπίτια και να κατασκευάσει τα κτίρια ηλικίας, το ιστορικό κέντρο της πόλης παρέμεινε ως είχε (από την ίδρυσή της, το 6 Δεκ. 1534, όπως διέταξε ο Sebastian Benalcázar) και 1978 ανακηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την UNESCO. Είναι το μεγαλύτερο της Αμερικής, έχει 320 στρέμματα αποικιακή σπίτια και μνημειώδη κτήρια. Όσο μεγαλύτερη είναι η Βασιλική del Voto Nacional, νεο-γοτθικό, το οποίο άρχισε να χτίζεται το 1884 και η έλλειψη του προϋπολογισμού παρέμεινε ημιτελής. Αλλά οι πραγματικοί λόγοι ήταν κρυμμένα από το μύθο ότι η ημέρα που τελείωσε την κατασκευή του Βασιλική θα το τέλος του κόσμου. Με την συμπεριφορά και το ύφος του είναι σε σχέση με τον καθεδρικό ναό του Αγίου Πατρικίου στη Νέα Υόρκη και λόγω της Notre Dame. Το άγγιγμα του Ισημερινού δίνουν τα στοιχεία των αλιγάτορες, χελώνες Γκαλαπάγκος, μπλε-footed boobies, armadillos και πιθήκους ουρλάζων τοποθετείται στο μπροστινό αντί των παραδοσιακών gargoyles.
Στην πλατεία της Βασιλικής, ένας άνθρωπος των κοινοτήτων Tigua, Cotopaxi επαρχία, που εκτίθενται σε ένα καβαλέτο ζωγραφικής χαρακτηριστικό των καλλιτεχνών από την εν λόγω περιοχή: πολύχρωμα τοπία του φτερό υψίπεδα των Άνδεων κοτόπουλο ζωγραφισμένα σε ασκούς. Με το καπέλο που μεταφέρουν μια τσάντα διπλωμένο. Οτιδήποτε βοηθά τον ισημερινό ήλιο, όμως το κρύο δεν παίρνει, δεν δίνουν απευθείας στο πρόσωπο.
Οι δρόμοι, όπως σχεδόν οτιδήποτε άλλο στο Κίτο, έχουν δύο ονόματα. Ένα παλιές ιστορίες και ανέκδοτα που σχετίζονται με τις εγκαταστάσεις, όπως η απότομη κλίση Sigh (που ονομάζεται κουρασμένος εκφράσεις των περαστικών), ότι της Χιλής, που του Blacksmith ... Και το όνομα χρησιμοποιείται πλέον, ανάλογα με τις ημερομηνίες, οι χώρες, οι στρατηγοί, οι ήρωες. Για τα στενά δρομάκια, καθώς και βαριά κυκλοφορία, κυκλοφορούν άνθρωποι όλων των χρωμάτων, ντυμένοι με κοστούμια νέους Otavalo τους πωλούν κασκόλ, οι γυναίκες με τα μωρά δεμένα στην πλάτη, στιλβωτή υποδημάτων, βερνίκι παπουτσιών, Πολωνικά, τιδήποτε. Οι γυναίκες που πωλούν μους, ένα βουνό από χτυπημένη ζάχαρης με αυγό και ορισμένα φρούτα, με πολλά ενσωματωμένα κώνους χρώμα ανάποδα. Οι πωλητές των φύλλων, η Coca τσάι και γλυκά, τουλούμπες (διαβάστε σαλιγκάρια με κρεμμύδι, λεμόνι και αλάτι), λουκάνικο πατάτα με σακούλες από πολυαιθυλένιο ...
Στην Plaza de la Independencia ή Plaza Grande πληρούν παλαιότερες γενιές για να δω την ημέρα μέσα. Είναι περιτριγυρισμένο από τον Καροντελέτ Παλάτι ή το σπίτι κυβέρνηση, ανοικτή για το κοινό από Rafael Correa ανέλαβε τα καθήκοντά του το 2007, το Hotel Plaza Grande, ένα από τα πιο παραδοσιακά και ακριβό στην πρωτεύουσα του Εκουαδόρ, ανακαινισμένο πριν από πέντε χρόνια, το παλάτι Αρχιεπίσκοπος μετατραπεί σε γκαλερί, με πολλά εστιατόρια, μπαρ και καταστήματα με σουβενίρ, καθώς και τον καθεδρικό ναό, που χρονολογείται από το 1562 (έτος κατά το οποίο ξεκίνησε η κατασκευή, ήταν έτοιμο μόνο το 1806), για να αποθηκεύσετε τα ερείπια του Mariscal Sucre. Δίπλα είναι η σκηνή του Μαρτυρίου 1706.
Υπάρχουν 43 καθολικών εκκλησιών μέσα σε οκτώ τετράγωνα, και η Κοινωνία του Ιησού στην οδό των επτά σταυρούς και Garcia Moreno είναι το πιο εντυπωσιακό και μπαρόκ. Ξεκίνησε από τους Ιησουίτες το 1605, είχε ολοκληρωθεί περισσότερο από έναν αιώνα και μισό αργότερα, το 1765. Πολλά κείμενα που είπαν την ιστορία και την εφαρμογή της παρούσας αρχιτεκτονικό στολίδι έχει χαθεί, λίγο μετά οι Ιησουίτες εκδιώχθηκαν από τον Ισημερινό. Το εσωτερικό του ήταν εντελώς σκαλιστά, £ 128 φύλλων χρυσού που καλύπτουν κάθε γωνία και σχισμή. Οι βωμοί ενέργειες είναι Κίτο γλύπτη Bernardo de Legarda και οι πίνακες της εισόδου, που απεικονίζει έναν ουρανό που κατοικείται από λευκούς και Ινδούς γεμάτο Κόλαση είναι ανώνυμο συγγραφέα.
Η έλλειψη πόρων, μερικές φορές αποδεικνύεται ότι είναι ένα πλεονέκτημα. Τουλάχιστον σε Κίτο, επειδή δεν υπήρχαν χρήματα για να κατεδαφίσουν τα σπίτια και να κατασκευάσει τα κτίρια ηλικίας, το ιστορικό κέντρο της πόλης παρέμεινε ως είχε (από την ίδρυσή της, το 6 Δεκ. 1534, όπως διέταξε ο Sebastian Benalcázar) και 1978 ανακηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την UNESCO. Είναι το μεγαλύτερο της Αμερικής, έχει 320 στρέμματα αποικιακή σπίτια και μνημειώδη κτήρια. Όσο μεγαλύτερη είναι η Βασιλική del Voto Nacional, νεο-γοτθικό, το οποίο άρχισε να χτίζεται το 1884 και η έλλειψη του προϋπολογισμού παρέμεινε ημιτελής. Αλλά οι πραγματικοί λόγοι ήταν κρυμμένα από το μύθο ότι η ημέρα που τελείωσε την κατασκευή του Βασιλική θα το τέλος του κόσμου. Με την συμπεριφορά και το ύφος του είναι σε σχέση με τον καθεδρικό ναό του Αγίου Πατρικίου στη Νέα Υόρκη και λόγω της Notre Dame. Το άγγιγμα του Ισημερινού δίνουν τα στοιχεία των αλιγάτορες, χελώνες Γκαλαπάγκος, μπλε-footed boobies, armadillos και πιθήκους ουρλάζων τοποθετείται στο μπροστινό αντί των παραδοσιακών gargoyles.
Στην πλατεία της Βασιλικής, ένας άνθρωπος των κοινοτήτων Tigua, Cotopaxi επαρχία, που εκτίθενται σε ένα καβαλέτο ζωγραφικής χαρακτηριστικό των καλλιτεχνών από την εν λόγω περιοχή: πολύχρωμα τοπία του φτερό υψίπεδα των Άνδεων κοτόπουλο ζωγραφισμένα σε ασκούς. Με το καπέλο που μεταφέρουν μια τσάντα διπλωμένο. Οτιδήποτε βοηθά τον ισημερινό ήλιο, όμως το κρύο δεν παίρνει, δεν δίνουν απευθείας στο πρόσωπο.
Οι δρόμοι, όπως σχεδόν οτιδήποτε άλλο στο Κίτο, έχουν δύο ονόματα. Ένα παλιές ιστορίες και ανέκδοτα που σχετίζονται με τις εγκαταστάσεις, όπως η απότομη κλίση Sigh (που ονομάζεται κουρασμένος εκφράσεις των περαστικών), ότι της Χιλής, που του Blacksmith ... Και το όνομα χρησιμοποιείται πλέον, ανάλογα με τις ημερομηνίες, οι χώρες, οι στρατηγοί, οι ήρωες. Για τα στενά δρομάκια, καθώς και βαριά κυκλοφορία, κυκλοφορούν άνθρωποι όλων των χρωμάτων, ντυμένοι με κοστούμια νέους Otavalo τους πωλούν κασκόλ, οι γυναίκες με τα μωρά δεμένα στην πλάτη, στιλβωτή υποδημάτων, βερνίκι παπουτσιών, Πολωνικά, τιδήποτε. Οι γυναίκες που πωλούν μους, ένα βουνό από χτυπημένη ζάχαρης με αυγό και ορισμένα φρούτα, με πολλά ενσωματωμένα κώνους χρώμα ανάποδα. Οι πωλητές των φύλλων, η Coca τσάι και γλυκά, τουλούμπες (διαβάστε σαλιγκάρια με κρεμμύδι, λεμόνι και αλάτι), λουκάνικο πατάτα με σακούλες από πολυαιθυλένιο ...
Στην Plaza de la Independencia ή Plaza Grande πληρούν παλαιότερες γενιές για να δω την ημέρα μέσα. Είναι περιτριγυρισμένο από τον Καροντελέτ Παλάτι ή το σπίτι κυβέρνηση, ανοικτή για το κοινό από Rafael Correa ανέλαβε τα καθήκοντά του το 2007, το Hotel Plaza Grande, ένα από τα πιο παραδοσιακά και ακριβό στην πρωτεύουσα του Εκουαδόρ, ανακαινισμένο πριν από πέντε χρόνια, το παλάτι Αρχιεπίσκοπος μετατραπεί σε γκαλερί, με πολλά εστιατόρια, μπαρ και καταστήματα με σουβενίρ, καθώς και τον καθεδρικό ναό, που χρονολογείται από το 1562 (έτος κατά το οποίο ξεκίνησε η κατασκευή, ήταν έτοιμο μόνο το 1806), για να αποθηκεύσετε τα ερείπια του Mariscal Sucre. Δίπλα είναι η σκηνή του Μαρτυρίου 1706.
Υπάρχουν 43 καθολικών εκκλησιών μέσα σε οκτώ τετράγωνα, και η Κοινωνία του Ιησού στην οδό των επτά σταυρούς και Garcia Moreno είναι το πιο εντυπωσιακό και μπαρόκ. Ξεκίνησε από τους Ιησουίτες το 1605, είχε ολοκληρωθεί περισσότερο από έναν αιώνα και μισό αργότερα, το 1765. Πολλά κείμενα που είπαν την ιστορία και την εφαρμογή της παρούσας αρχιτεκτονικό στολίδι έχει χαθεί, λίγο μετά οι Ιησουίτες εκδιώχθηκαν από τον Ισημερινό. Το εσωτερικό του ήταν εντελώς σκαλιστά, £ 128 φύλλων χρυσού που καλύπτουν κάθε γωνία και σχισμή. Οι βωμοί ενέργειες είναι Κίτο γλύπτη Bernardo de Legarda και οι πίνακες της εισόδου, που απεικονίζει έναν ουρανό που κατοικείται από λευκούς και Ινδούς γεμάτο Κόλαση είναι ανώνυμο συγγραφέα.
Σε πολύ στη μέση
Το διάσημο μνημείο επάνω από μια μπάλα, στην οποία χιλιάδες τουρίστες έβγαζαν φωτογραφίες με το ένα πόδι σε κάθε πλευρά του ημισφαιρίου είναι στην πραγματικότητα 240 μέτρα νότια από το γεωγραφικό πλάτος μηδέν. Όλα χαριτωμένο μέχρι το GPS εφευρέθηκε.
Η απόδειξη είναι ότι η επίδραση Coriolis, η οποία επιβεβαιώνει ότι η περιστροφή της γης έχει μια επίδραση στα αντικείμενα που κινούνται πάνω από την επιφάνειά της, είναι ορατή όπου εγκαταστάθηκε Intinan Μουσείο. Σε ένα δοχείο ένας μετρητής που βρίσκεται νότια από τη γραμμή του Ισημερινού, το νερό που χύνεται περιστρέφεται δεξιόστροφα και αν μετακινήσετε το δοχείο στην βόρεια πλευρά, το νερό γυρίζει προς τα αριστερά. Τώρα, όταν τοποθετείται στη γραμμή μηδέν γεωγραφικό πλάτος, κάθετα προς το νερό πέφτει και ονοματοποιιών δύσπιστος μάτια της κατάπληξης. Πολλές εμπειρίες επιβεβαιώνουν την ακρίβεια του GPS: ένα αυγό κολλήσει στο κεφάλι του ένα καρφί (το υπόλοιπο είναι μεγαλύτερο στον ισημερινό). Τα χέρια του ένα εύσωμος τουριστικά, αντιστέκονται γενναία την προσπάθεια να διαχωριστεί από τον οδηγό, τόσο στο Βορρά και του Νότου, ανοίγει σαν ένα λουλούδι, όταν η δοκιμή γίνεται στο σημείο μηδέν. Εντάξει, έχουμε αγοράσει, πιστεύουμε, θαυμάζουμε. Έξω από τα πειράματα, το μουσείο έχει μια ενδιαφέρουσα περιήγηση στις διαφορετικές κουλτούρες και έθιμα που συνθέτουν τη μικρή αυτή χώρα, μεγάλη στο εσωτερικό.
Avenida José de Sucre.Autor: Fernando Dvoskin.
Δρόμος προς Otavalo
Είναι στην περιοχή των λιμνών, 93 χλμ βόρεια του Κίτο, και είναι η μεγαλύτερη τεχνίτη αγορά Εκουαδόρ, ιδίως τα Σάββατα, όταν πληρούνται με ανταλλαγή των ζώων. Εκτός της αγοράς, Otavalo είναι μια πόλη περίπου 50.000 κατοίκων, και η Otavalo είναι οι καλύτεροι έμποροι της χώρας.
Έρχεται σιγά-σιγά λειτουργία Εκουαδόρ. Μεταξύ καμπύλες και τα βουνά, κάθε στάση, μια ειδικότητα. Το πρώτο είναι Καλντερόν Fry περιοχή, ένα από τα πιο δημοφιλή πιάτα της χώρας: τηγανητό χοιρινό, tortillas, ψητό καλαμπόκι, Mote (καλαμπόκι), αβοκάντο, ώριμα (μία από τις πέντε κατηγορίες του Εκουαδόρ μπανάνα), και σαλάτα. Το μίγμα είναι περήφανα εμφανίζεται σε μεγάλες γλάστρες στα παράθυρα του κοίλου, όπως αποκαλούν οι ντόπιοι, όπου το πουλήσει. Ο Luis Fernando, ο οδηγός μας, ζήτησε ξανά και δεν είναι ακόμη εννέα.
Συνεχίζοντας κατά μήκος της εθνικής οδού Panamerican, πέρασε Guayllabamba, γεγονός που καθιστά την καλύτερη locro πατάτας. Η σούπα είναι μια παχιά σούπα, ένα άλλο πολύ Εκουαδόρ πιάτο, σύμφωνα με τον σεφ Edgar Leon Λοκρού υπάρχουν 27 διαφορετικά, και αν Luis Fernando λέει ότι η Guayllabamba είναι το καλύτερο, είναι το καλύτερο.
Cayambe είναι βορειότερα και είναι μια Μέκκα για κέικ φύλλο με τυρί (μοτσαρέλα βρασμένο και στη συνέχεια έλασης σε φύλλα ή achira atzera, φυτών χαρακτηριστικό της περιοχής). Υπάρχουν αυτά τα γλυκά καταστήματα και στις δύο πλευρές της διαδρομής. Το τυρί πωλείται στο φύλλο εαυτό της και τρώγεται με dulce de leche και γκουάβα.
Στο τέλος φαίνεται το ίδιο. Otavalo είναι σαν τον Πύργο του Άιφελ, θα πάτε εκεί. Αλλά αν αυτά τα πράγματα δεν μπορούν, να ξέρετε ότι θα βρείτε το ίδιο στην αγορά χειροτεχνίας του Κίτο, η βροχή εκείνη την ημέρα δεν μας αφήσουν να φύγουμε. Και μόλις πληρούνται πριν από την αναχώρηση, σε αυτές τις φορές ασαφές, και φοριέται και εκμετάλλευσης, που μας άφησε μια καθυστέρηση πτήσης της τελευταίας στιγμής.
Πλατεία Ανεξαρτησίας και τον καθεδρικό ναό. Συντάκτης: Fernando Dvoskin.
Το διάσημο μνημείο επάνω από μια μπάλα, στην οποία χιλιάδες τουρίστες έβγαζαν φωτογραφίες με το ένα πόδι σε κάθε πλευρά του ημισφαιρίου είναι στην πραγματικότητα 240 μέτρα νότια από το γεωγραφικό πλάτος μηδέν. Όλα χαριτωμένο μέχρι το GPS εφευρέθηκε.
Η απόδειξη είναι ότι η επίδραση Coriolis, η οποία επιβεβαιώνει ότι η περιστροφή της γης έχει μια επίδραση στα αντικείμενα που κινούνται πάνω από την επιφάνειά της, είναι ορατή όπου εγκαταστάθηκε Intinan Μουσείο. Σε ένα δοχείο ένας μετρητής που βρίσκεται νότια από τη γραμμή του Ισημερινού, το νερό που χύνεται περιστρέφεται δεξιόστροφα και αν μετακινήσετε το δοχείο στην βόρεια πλευρά, το νερό γυρίζει προς τα αριστερά. Τώρα, όταν τοποθετείται στη γραμμή μηδέν γεωγραφικό πλάτος, κάθετα προς το νερό πέφτει και ονοματοποιιών δύσπιστος μάτια της κατάπληξης. Πολλές εμπειρίες επιβεβαιώνουν την ακρίβεια του GPS: ένα αυγό κολλήσει στο κεφάλι του ένα καρφί (το υπόλοιπο είναι μεγαλύτερο στον ισημερινό). Τα χέρια του ένα εύσωμος τουριστικά, αντιστέκονται γενναία την προσπάθεια να διαχωριστεί από τον οδηγό, τόσο στο Βορρά και του Νότου, ανοίγει σαν ένα λουλούδι, όταν η δοκιμή γίνεται στο σημείο μηδέν. Εντάξει, έχουμε αγοράσει, πιστεύουμε, θαυμάζουμε. Έξω από τα πειράματα, το μουσείο έχει μια ενδιαφέρουσα περιήγηση στις διαφορετικές κουλτούρες και έθιμα που συνθέτουν τη μικρή αυτή χώρα, μεγάλη στο εσωτερικό.
Avenida José de Sucre.Autor: Fernando Dvoskin.
Δρόμος προς Otavalo
Είναι στην περιοχή των λιμνών, 93 χλμ βόρεια του Κίτο, και είναι η μεγαλύτερη τεχνίτη αγορά Εκουαδόρ, ιδίως τα Σάββατα, όταν πληρούνται με ανταλλαγή των ζώων. Εκτός της αγοράς, Otavalo είναι μια πόλη περίπου 50.000 κατοίκων, και η Otavalo είναι οι καλύτεροι έμποροι της χώρας.
Έρχεται σιγά-σιγά λειτουργία Εκουαδόρ. Μεταξύ καμπύλες και τα βουνά, κάθε στάση, μια ειδικότητα. Το πρώτο είναι Καλντερόν Fry περιοχή, ένα από τα πιο δημοφιλή πιάτα της χώρας: τηγανητό χοιρινό, tortillas, ψητό καλαμπόκι, Mote (καλαμπόκι), αβοκάντο, ώριμα (μία από τις πέντε κατηγορίες του Εκουαδόρ μπανάνα), και σαλάτα. Το μίγμα είναι περήφανα εμφανίζεται σε μεγάλες γλάστρες στα παράθυρα του κοίλου, όπως αποκαλούν οι ντόπιοι, όπου το πουλήσει. Ο Luis Fernando, ο οδηγός μας, ζήτησε ξανά και δεν είναι ακόμη εννέα.
Συνεχίζοντας κατά μήκος της εθνικής οδού Panamerican, πέρασε Guayllabamba, γεγονός που καθιστά την καλύτερη locro πατάτας. Η σούπα είναι μια παχιά σούπα, ένα άλλο πολύ Εκουαδόρ πιάτο, σύμφωνα με τον σεφ Edgar Leon Λοκρού υπάρχουν 27 διαφορετικά, και αν Luis Fernando λέει ότι η Guayllabamba είναι το καλύτερο, είναι το καλύτερο.
Cayambe είναι βορειότερα και είναι μια Μέκκα για κέικ φύλλο με τυρί (μοτσαρέλα βρασμένο και στη συνέχεια έλασης σε φύλλα ή achira atzera, φυτών χαρακτηριστικό της περιοχής). Υπάρχουν αυτά τα γλυκά καταστήματα και στις δύο πλευρές της διαδρομής. Το τυρί πωλείται στο φύλλο εαυτό της και τρώγεται με dulce de leche και γκουάβα.
Στο τέλος φαίνεται το ίδιο. Otavalo είναι σαν τον Πύργο του Άιφελ, θα πάτε εκεί. Αλλά αν αυτά τα πράγματα δεν μπορούν, να ξέρετε ότι θα βρείτε το ίδιο στην αγορά χειροτεχνίας του Κίτο, η βροχή εκείνη την ημέρα δεν μας αφήσουν να φύγουμε. Και μόλις πληρούνται πριν από την αναχώρηση, σε αυτές τις φορές ασαφές, και φοριέται και εκμετάλλευσης, που μας άφησε μια καθυστέρηση πτήσης της τελευταίας στιγμής.
Πλατεία Ανεξαρτησίας και τον καθεδρικό ναό. Συντάκτης: Fernando Dvoskin.
