Η Ελοντί ζούσε σ’ ένα διώροφο σπίτι κοντά στους γονείς της μόλις άρχισαν τα προβλήματά της. Έμενε εκεί για ενάμιση περίπου χρόνο όταν την επισκέφτηκα για πρώτη φορά.
Μπαίνοντας, νόμισα κατάπληκτος πως βρισκόμουν σε διαμέρισμα που είχε αναλάβει για πώληση μεσιτικό γραφείο. Ήταν καινούριο και θα πίστευα πως ήμουν ο πρώτος που το επισκεπτόταν, αν δεν ήξερα πως η Έλοντι ζούσε όντως εκεί. Η πεντακάθαρη πράσινη μοκέτα δεν είχε το παραμκρό ίχνος πατημασιάς που θα μπορούσε να φανερώνει προηγούμενα βήματα. Οι τοίχοι ήταν κάτασπροι: ούτε ένα μαύρο σημαδάκι, ούτε ένας λεκές. Στο καθιστικό, ένας καναπές και δύο πολυθρόνες από πράσινο βελούδο έμοιζαν να έχουν μόλις βγει από περιοδικό.
Πάνω σ’ ένα χαμηλό μαύρο έπιπλο από λάκα υπήρχε μια συλλογή από δείγματα αρωμάτων. Η απόσταση ανάμεσα στο κάθε μπουκαλάκι ήταν ακριβώς η ίδια, με τρόπο που θύμιζε στρταιωτική παρέλαση. Η κρεβατοκάμαρα δεν διέφερε καθόλου, είχε ένα κρεβάτι που έμοιζε σαν να μην είχε ποτέ χρησιμοποιηθεί. Όσο για τις ντουλάπες, είχα μείνει άναυδος. Τα ρούχα ήταν σαν καινούρια, τα πουλόβερ διπλωμένα και τακτοποιημένα σαν από φωτογραφία περιοδικού με ρούχα πολυτελείας. Τα ταγιέρ, οι φούστες και τα άλλα ρούχα έμοιζαν σα να μην είχαν φορεθεί ποτέ. Η τάξη και η μεθοδικότητα αναγκάζουν, όπως είχε γράψει και ο Καρτέσιος “ να κάνουμε τόσο ολοκληρωμένες καταμετρήσεις και τόσο σφαιρικούς ελέγχους, που είμαστε πια σίγουροι πως δεν έχουμε παραλείψει τίποτα”.
Δεν μπορούσε να φύγει από το σπίτι της, αν δεν έλεγχε προηγουμένως, και με μια συγκεκριμένη σειρά, πως το κάθε αντικείμενο, το κάθε έπιπλο, το κάθε μπιμπελό, το κάθε τραπέζι βρισκόταν στην ακριβή του θέση. Περιττό πια να αναφέρω τον έλεγχο της βρύσης, του γκαζιού, του ρέυματος και του κλεισίματος της πόρτας που της έπειρναν χρόνο. Το σύνολο αυτών των ελέγχων και ο επιτακτικά υποχρεωτικός χαρακτήρας τους την έκαναν να φτάνει συστηματικά αργοπορημένη και να αναβάλει τα ραντεβού της.
Οι ψυχαναγκασμοί και οι καταναγκασμοί είναι τέτοιοι, που δημιουργούν σημαντικό πρόβλημα και έχουν αντίκτυπο στην οικογενειακή και επαγγελματική ζωή των ασθενών. Πρέπει να θεραπευτούν.
Είτε πρόκειται για μια απότομη επιδείνωση, για μια σταδιακή εξέλιξη προϋπαρχόντων χαρακτηριστικών της ψυχαναγκαστικής προσωπικότητας, είτε για την ξαφνική εμφάνισή τους σ’ έναν άλλο τύπο προσωπικότητας, τα ψυχαναγκαστικά καταναγκαστικά προβλήματα πρέπει να διαφοροποιούνται από τις γνώστες μικρές μανίες, συνήθειες ή έμμονες ιδέες.
Η γυναίκα που έπασχε από τη βουλιμία της τάξης
Γράφει ο ψυχοθεραπευτής Fraank Lamangere
