Το Σπήλαιο Γλυφάδα (ή Βλυχάδα) Διρού είναι ένα από τα ωραιότερα σπήλαια στον κόσμο.

  Το Σπήλαιο Γλυφάδα (ή Βλυχάδα) Διρού είναι ένα από τα ωραιότερα σπήλαια στον κόσμο. Βρίσκεται στα δυτικά παράλια της Λακωνικής Χερσονήσου, στον Ορμο του Διρού, Δήμος Οιτύλου.
Η ύπαρξη του ήταν γνωστή στους ντόπιους από το 1900 περίπου. Κανείς όμως δεν υποψιαζόταν το θαύμα που έκρυβε στο εσωτερικό του μέχρι το 1949, όταν οι ιδρυτές της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας, Γιάννης και Αννα Πετροχείλου, άρχισαν να το εξερευνούν συστηματικά. Εως το 1960 είχαν εξερευνηθεί και χαρτογραφηθεί 1.600 μέτρα ενώ σήμερα το γνωστό μήκος του σπηλαίου ξεπερνά τα 15 χιλιόμετρα. Το 1970 έγινε η πρώτη υποβρύχια εξερεύνηση.
Το σπηλαίο άρχισε να σχηματίζεται πριν από εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια.



 Το σπήλαιο Βλυχάδα ή Γλυφάδα βρίσκεται στον κόλπο του Διρού. Πρόκειται για την υπόγεια κοίτη του ποταμού Γλυφάδα, που εκβάλλει στη θάλασσα αφού σχηματίσει μικρές λίμνες μέσα στη γη της Μάνης. Πρώτος το ανακάλυψε ο Πέτρος Αραπάκης το 1898, αλλά η συστηματική μελέτη του άρχισε το 1949 από το ζεύγος των σπηλαιολόγων Ιωάννη και Αννας Πετροχείλου. Το 1958 ξεκίνησε η αξιοποίησή του και πέντε χρόνια αργότερα λειτούργησε με χερσαίο τμήμα 600 μ. Το 1979 ανακαλύφθηκαν νέα τμήματα και χαρτογραφήθηκαν χερσαίοι και λιμναίοι διάδρομοι. Παρότι μέχρι τώρα έχουν εξερευνηθεί περισσότερα από 10.000 τ.μ. στοών, θαλάμων και αιθουσών, μόνο 3.100 μ. είναι επισκέψιμα, από τα οποία τα 300 μ. είναι ξηρά.
  


 Το σπηλαίο άρχισε να σχηματίζεται πριν από εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Οι σταλακτίτες και οι σταλαγμίτες που σήμερα βρίσκονται κάτω από το νερό σχηματίστηκαν όταν η επιφάνεια της θάλασσας βρισκόταν πολύ χαμηλότερα από το σημερινό της επίπεδο. Έχουν βρεθεί σταλακτίτες σε βάθος 71 μέτρων. Το νερό μέσα είναι υφάλμυρο και έχει μεγάλη σκληρότητα. Η θερμοκρασία του είναι περίπου 14 C, ενώ του αέρα κυμαίνεται από 16 έως 19 C.

Η ξενάγηση γίνεται με βάρκα ενώ υπάρχει και ένα τμήμα του σπηλαίου όπου ο επισκέπτης είναι πεζός.

 

Το 1958 ξεκίνησε η αξιοποίησή του και το 1963 λειτούργησε με χερσαίο τμήμα 600 μέτρα. Το 1979 ανακαλύφθηκαν και νέα τμήματα, χαρτογραφήθηκαν χερσαίοι και λιμναίοι διάδρομοι, ώστε σήμερα το συνολικό μήκος του να φτάνει τα 6000 μέτρα. Το σπήλαιο αποτελείται από σταλακτίτες και σταλαγμίτες, και παλαιότερα ήταν χερσαίο, όμως με την πάροδο των αιώνων η στάθμη του νερού ανέβηκε από τη θάλασσα και έτσι οι σχηματισμοί των σταλακτιτών μοιάζουν με λευκές κολώνες που βγαίνουν μέσα από το νερό. Όσες φορές και εάν επισκεφθεί κανείς τα σπήλαια Διρού δεν χορταίνει το μάτι του να παρακολουθεί με θαυμασμό το τι του έχει προσφέρει σαν δώρο η φύση. Για 45 λεπτά σε μια διαδρομή δαιδαλώδη, ο επισκέπτης μένει άφωνος. 




 Ακολουθούν κομψοτεχνήματα μοναδικής ομορφιάς όπως ο Επισκοπικός θρόνος, το πέλμα του Ποσειδώνα, ο πέτρινος κρίνος και μια εκκλησιαστική διάβαση με το πολυέλαιο και τον άμβωνα, η σάλα του Δυρού με τις αρχαίες Ελληνικές χλαμύδες, τα Ροζ και Λευκά διαμερίσματα με την άρπα, το βασιλικό εξώστη, τη πύλη και τη κρεμασμένη αλεπού και στο τέλος της δεξιάς διαδρομής το παρεκκλήσι.

Στη συνέχεια ένα τεχνητό πέρασμα προς αριστερά μας οδηγεί στη Θάλασσα των Ναυαγίων, με το βουλιαγμένο καράβι, συνεχίζουμε στη σάλα Χρυσή βροχή, στη Σοκολατένια Σάλα, στη Κόκκινη Σάλα, ενώ μέσω ενός καναλιού αντικρίζουμε το Πύργο της Πίζας και απέναντί του τη Φάτνη του Χριστού.

                                         

Στη Βέργα, στο Διρό, στο Πολυάραβο μαζί
της μαύρης τυραννίας εσυντρίφτηκεν η κλήρα,
- Από γυναίκες νικημένος ο Ιμπραήμ γιατί να ζει;
Η Μάνη της Ελλάδας όλης βάσταξε τη μοίρα.
Το Μεσολόγγι, το Διρό, το Σούλι
αστέρια στην ουράνια αστράφτουν πύλη.

Από τη ποιητική συλλογή «ΤΑ ΜΑΝΙΑΤΙΚΑ» του Βασίλη Μοσκόβη.