Στη Βόρεια και ανατολική πλευρά της Σκοπέλου οι ακτές είναι βραχώδεις, ενώ στα νότια και δυτικά οι πλαγιές δημιουργούν τις υπέροχες καταπράσινες παραλίες του νησιού. Στη νότια πλευρά βρίσκονται οι περισσότερες παραλίες: ο Στάφυλος, το Βελανιό, ο Αγνώντας, το Λιμνονάρι, ο Πάνορμος, η Μηλιά, το Καστάνι, το Έλιος, η Αρμενόπετρα και πολλές άλλες, "πνιγμένες" στο πράσινο του πευκοδάσους.
Το Λουτράκι είναι επίνειο της Γλώσσας και το δεύτερο λιμάνι της Σκοπέλου. Η αρχαία ονομασία του ήταν Σελινούντα, διατηρούνται ακόμα τα τείχη της αρχαίας πόλης. Μοναδικά στην περιοχή είναι και τα ρωμαϊκά λουτρά στην περιοχή Κατακαλού του Λουτρακίου.
Στα αρχαία χρόνια η Σκόπελος ονομαζόταν Πεπάρηθος. Στη Στάφυλο υπάρχει μυκηναϊκός τάφος, ενώ στην ανατολική πλευρά της Χώρας υπάρχει το Ασκληπιείο, σε μικρή απόσταση από τη θάλασσα (περίπου 15-30 μέτρα). Κατά την αρχαιότητα φημιζόταν για το κρασί της (Πεπαρήθιος οίνος). Αναφέρεται ότι κατοικήθηκε από Κρήτες, αρχηγός των οποίων ήταν ο Στάφυλος, γιος της Αριάδνης.
Η μετονομασία του νησιού στο σημερινό της όνομα, Σκόπελος, έγινε κατά τους ελληνιστικούς χρόνους.Η Σκόπελος έχει μια ποικιλία της πανίδας - συμπεριλαμβανομένων περίπου 60 είδη άγριων πτηνών, ενδημικά και αποδημητικά. Υπάρχουν πολλά αρπακτικά πουλιά, πιο κοινή είναι η Μαυροπετρίτης (Falco eleonorae), η Ευρωπαϊκή Γκιώνης (Otus scops) και η Κοινή Γερακίνα (Buteo buteo). Επίσης, βραχοκιρκίνεζα , αετοί και γύπες μπορεί να δει κανείς.
