ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ
περίλαμπρες αρχαίες πόλεις
Η άμμος στην κλεψύδρα του χρόνου έχει σταματήσει εδώ και αιώνες να ρέει για πέντε ένδοξες αρχαίες πολιτείες της Μέσης Ανατολής. Μπορεί η Γέρασα, η Παλμύρα, το Μπαάλμπεκ, η Βαβυλώνα και η Πέτρα να χάθηκαν οριστικά στη λήθη του χρόνου, έχουν όμως περάσει για πάντα στο πάνθεον της Ιστορίας.
Υπάρχουν ορισμένοι τόποι, όχι απαραίτητα μακρινοί και παραμυθένιοι, που είναι φορτωμένοι με αμέτρητες ιστορικές μνήμες και μαρτυρίες. Τόποι ζυμωμένοι με μύθους και θρύλους, που μόλις πατήσετε το πόδι σας εκεί αισθάνεστε το άρωμα της Ιστορίας να αναδύεται ασυγκράτητο και να σας τυλίγει από το πρώτο σας κιόλας βήμα.Η Μέση Ανατολή είναι ένας γεωγραφικός χώρος με ιστορία χιλιετιών, ο πλέον κατάλληλος για να βιώσετε μια μοναδική περιπλάνηση στα μονοπάτια του χρόνου και της Ιστορίας. Ενα οδοιπορικό στη Μέση Ανατολή, σε μια περιοχή που στο διάβα των αιώνων διατέλεσε μια πολιτισμική πλατφόρμα παγκόσμιας ακτινοβολίας, αντιπροσωπεύει μια ταξιδιωτική εμπειρία σ' έναν τόπο συνάντησης θρησκειών και πολιτισμών, πλούσιο σε αξεπέραστα ιστορικά μνημεία και ανθρώπινες ιστορίες.
Σας προτείνουμε να επισκεφθείτε πέντε αρχαίες πολιτείες της Μέσης Ανατολής ? πέντε μοναδικά μνημεία πολιτισμού που αναφέρονται σε αντίστοιχες χρονικές περιόδους της τοπικής Ιστορίας. Πρόκειται για λαμπρούς αρχαιολογικούς χώρους, όπου ο χρόνος για τον επισκέπτη παύει να υπάρχει και τον λόγο έχουν μόνο τα αξεπέραστα μνημεία του παρελθόντος.
Βαβυλώνα, η «Πύλη του Θεού»
Σύμφωνα με τους ιστορικούς, η περιοχή της Μεσοποταμίας αποτελεί την κοιτίδα του ανθρώπινου πολιτισμού. Από την 8η χιλιετία π.Χ. οι κάτοικοι της Μεσοποταμίας ασχολούνταν με την κτηνοτροφία και τη γεωργία. Την 4η χιλιετία π.Χ. καθιερώθηκε η γραφή (σφηνοειδής) και σχεδόν ταυτόχρονα κατασκευάστηκε το πρώτο άρμα με τροχούς.
Το αντίγραφο της γαλάζιας πύλης της Ιστάρ στη Βαβυλώνα.
Από τα μέσα της 3ης χιλιετίας π.Χ., οι ντόπιοι ήδη γνώριζαν τη μεταλλουργία και την αγγειοπλαστική, ενώ η ιατρική, η αστρολογία, τα μαθηματικά και η λογοτεχνία εξελίχθηκαν και προόδευσαν από τα τέλη της 3ης χιλιετίας π.Χ. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι οι Βαβυλώνιοι έλυναν δευτεροβάθμιες εξισώσεις και γνώριζαν το «Πυθαγόρειο Θεώρημα» περίπου χίλια χρόνια πριν τον Πυθαγόρα. Σουμέριοι, Ακκάδιοι, Βαβυλώνιοι και Ασσύριοι υπήρξαν οι πρωταγωνιστές αυτής της παγκόσμιας πολιτισμικής πρωτιάς.
Περιτριγυρισμένη από ένα τεράστιο τείχος συνολικού μήκους 90 χλμ. και ύψους 50 μ. (κατά μήκος των τειχών υπήρχαν τριακόσιοι εξήντα πύργοι, σε απόσταση πενήντα μέτρων ο ένας από τον άλλον), η Βαβυλώνα (Babylon) ήταν το σπουδαιότερο πολιτισμικό και οικονομικό κέντρο της Μεσοποταμίας, αλλά και όλης Μέσης Ανατολής. Κτισμένη στις δύο όχθες του ποταμού Ευφράτη, η «Πύλη του Θεού» ήταν η μεγαλύτερη οχυρωμένη πόλη ολόκληρης της Ανατολής και άσκησε την ηγεμονία της σε δύο διαφορετικές περιόδους: από το 1894 π.Χ. έως το 1594 π.Χ. με τη δυναστεία Χαμουραμπί και από το 612 π.Χ. έως το 538 π.Χ. με τη δυναστεία του βασιλιά Ναβουχοδονόσορα.
Τα αναστηλωμένα τείχη της Βαβυλώνας.
Οι Κρεμαστοί Κήποι (ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου), η Στήλη του Χαμουραμπί (ο πρώτος καταγεγραμμένος νομικός κώδικας παγκοσμίως), τα υπέρλαμπρα Βασιλικά Ανάκτορα, η θρυλική βασίλισσα Σεμίραμις και η παρουσία του Μεγάλου Αλεξάνδρου αποτελούν κορυφαίες ιστορικές στιγμές της μεσοποτάμιας πόλης, η οποία λάμπρυνε όσο λίγες την αρχαία παγκόσμια ιστορία.
Ο αρχαιολογικός χώρος της Βαβυλώνας βρίσκεται περίπου 90 χλμ. νοτιοανατολικά της Βαγδάτης. Ελάχιστα -σε σχέση με το πραγματικό της μέγεθος- είναι δυστυχώς τα μνημεία που ανακάλυψε ο Γερμανός αρχαιολόγος Robert Koldewey (1899-1914), και τα οποία έχουν αναστηλωθεί σε ικανοποιητικό βαθμό: το Βασιλικό Παλάτι, η γαλάζια Πύλη της Ιστάρ (πρόκειται για αντίγραφο, αφού η αυθεντική βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Βερολίνου), το πέτρινο άγαλμα «Ο Λέων της Βαβυλώνας», το ελληνιστικό θέατρο των χρόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τα επιβλητικά τείχη και τα λιγοστά υπολείμματα του ναού Μαρντούκ, που κατά την παράδοση ήταν ο Πύργος της Βαβέλ.
Παλμύρα, το βασίλειο της Ζηνοβίας
Μέσα στο επίπεδο βασίλειο της συριακής ερήμου, σ' έναν απέραντο χώρο φαινομενικά εχθρικό αλλά τόσο φιλόξενο για την ανθρώπινη ψυχή, απλώνονται τα καλοδιατηρημένα ερείπια της αρχαίας Παλμύρας (Palmyra), της μυθικής πόλης των Φοινίκων, που η ιστορία της είναι ταυτισμένη με τη βασίλισσα Ζηνοβία, την «Κλεοπάτρα της Συρίας».
Ο τεράστιος ναός του Δία στον αρχαιολογικό χώρο του Μπαάλμπεκ.
Κτισμένη σε μια όαση της συριακής ερήμου, ανάμεσα στη Μεσόγειο και τον Ευφράτη ποταμό (245 χλμ. βορειοανατολικά της Δαμασκού), η Παλμύρα ήταν μια πράσινη κουκκίδα ζωής πάνω στη διαδρομή των πανάρχαιων εμπορικών καραβανιών που ταξίδευαν μέσα στο θανάσιμο περιβάλλον της ερήμου.
Ηδη από τον 11ο π.Χ. αιώνα η Παλμύρα αποτελούσε έναν σημαντικό σταθμό των σκονισμένων καραβανιών, αφού η όαση διέθετε σε αφθονία το πολύτιμο υγρό της ζωής. Το πλεονέκτημα του νερού, σε συνδυασμό με την καίρια γεωγραφική της θέση, ανέδειξαν την Παλμύρα σ' έναν σημαντικότατο εμπορικό κόμβο μεταξύ Ανατολής και Δύσης, πάνω στον περίφημο «Δρόμο του Μεταξιού».
Το εσωτερικό του ναού του Δία.
πηγη. εθνος .
