Η μαγευτική τεχνητή Λίμνη του Λάδωνα, που δημιουργήθηκε από τεχνητό φράγμα, μέσα σε μια άγρια χαράδρα των βουνών...
αποτελεί σήμερα έναν από τους πιο σημαντικούς φυσικούς βιοτόπους της Πελοποννήσου.
Μέχρι τα μέσα του προηγούμενου αιώνα, η Λίμνη του Λάδωνα δεν υπήρχε.
Το αλπικό τοπίο της, με τα ακίνητα, καταγάλανα νερά που καθρεφτίζουν τις καταπράσινες πλαγιές του Αφροδισίου, σχηματίστηκε το 1956, όταν κατασκευάστηκε εδώ το υδροηλεκτρικό φράγμα της ΔΕΗ ύψους 50 μέτρων.
Η πρασινογάλαζη επιφάνεια της λίμνης εκτείνεται σε μήκος δεκαπέντε χιλιομέτρων, κάνοντας αλλεπάλληλα ζιγκ-ζαγκ ανάμεσα στις βουνοπλαγιές που βουτούν απαλά στα νερά της.
Τροφοδοτείται με τα νερά του ποταμού Λάδωνα, ενός από τους αρχαιότερους ποταμούς της Πελλοπονήσου.
Τα νερά του κατρακυλούν από τις πλαγιές του Χελμού, διασχίζουν τη δυτική Αρκαδία και έρχονται να ενωθούν με τις πηγές του Αλφειού, στα σύνορα με την Ηλεία.
Οι αναφορές του στην αρχαία ελληνική μυθολογία είναι πολλές, γι’ αυτό και αναφέρεται ως μυθικός ποταμός. Ο Παυσανίας κατά την περιήγησή του στην Αρκαδία εντυπωσιαζόμενος από την ομορφιά του φυσικού τοπίου του Λάδωνα και τις παραδόσεις του, έγραψε στα «Αρκαδικά- Αχαϊκά»:
«Ο Λάδων έχει το ωραιότερο νερό από όλους τους ποταμούς της Ελλάδος. Φημίζεται άλλωστε μεταξύ των ανθρώπων, λόγω της Δάφνης και των σχετιζομένων με αυτήν παραδόσεων… Κατά την ομορφιά βεβαίως δεν είναι δεύτερος από κανέναν άλλο ποταμό βαρβαρικό ή Ελληνικό…»
Η στάθμη της λίμνης μεταβάλλεται ανάλογα με την εποχή του χρόνου τόσο που στο μέγιστο πλάτος της –γεμάτη δηλαδή– μπορεί να φτάσει το 1,5 χιλιόμετρο, ενώ στο ελάχιστο δεν ξεπερνά τα 75 μέτρα. Οι μεγάλες χωμάτινες επιφάνειες που θα δείτε το φθινόπωρο, καλύπτονται εξ’ ολοκλήρου από νερό τον χειμώνα.
Εντυπωσιακή λεπτομέρεια αυτού του φαινομένου είναι το… γεφύρι που εξαφανίζεται. Στην αντίθετη από εκείνη του φράγματος άκρη της λίμνης, το κτισμένο τον 13ο αιώνα τοξωτό Γεφύρι της Κυράς φαίνεται παράξενο με την πρώτη ματιά γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο: Το «γυμνό» του χρώμα και η λεία επιφάνεια είναι αποτέλεσμα του ότι για έξι περίπου μήνες τον χρόνο είναι βυθισμένο στα τέσσερα μέτρα κάτω από την επιφάνεια του νερού.
Το καλοκαίρι, όταν οι βροχές σταματούν και τα χιόνια παύουν να φουσκώνουν το ποτάμι, αναδύεται σαν καινούριο (ή σχεδόν…) μέσα από το νερό.
Δίπλα του, είναι κτισμένη η καινούρια γέφυρα του Λάδωνα –ιδανικό σημείο για τους επίδοξους φωτογράφους του μικρού γεφυριού– κι ακόμα πιο δίπλα οι παρατηρητικότεροι εξ υμών θα προσέξετε ένα… βιομηχανικό κειμήλιο: την τροχαλία με τη βοήθεια της οποίας περνούσαν παλαιότερα τον Λάδωνα αυτοκίνητα και εμπορεύματα.
Ο ποταμός Λάδωνας και η ομώνυμη Λίμνη του προφέρουν ποικίλες δραστηριότητες και ανεπανάληπτες στιγμές στον επισκέπτη.
Πεζοπορία, ψάρεμα, βαρκάδα αλλά και χαλαρωτικούς περίπατους γύρω από τη Λίμνη.
Και βέβαια μόνο η μεγαλοπρέπεια του τοπίου και η φυσική ομορφιά είναι αρκετή για να προσφέρει την ηρεμία, που τόσο πολύ λείπει στις μέρες μας!
dinfo
αποτελεί σήμερα έναν από τους πιο σημαντικούς φυσικούς βιοτόπους της Πελοποννήσου.
Μέχρι τα μέσα του προηγούμενου αιώνα, η Λίμνη του Λάδωνα δεν υπήρχε.
Το αλπικό τοπίο της, με τα ακίνητα, καταγάλανα νερά που καθρεφτίζουν τις καταπράσινες πλαγιές του Αφροδισίου, σχηματίστηκε το 1956, όταν κατασκευάστηκε εδώ το υδροηλεκτρικό φράγμα της ΔΕΗ ύψους 50 μέτρων.
Η πρασινογάλαζη επιφάνεια της λίμνης εκτείνεται σε μήκος δεκαπέντε χιλιομέτρων, κάνοντας αλλεπάλληλα ζιγκ-ζαγκ ανάμεσα στις βουνοπλαγιές που βουτούν απαλά στα νερά της.
Τροφοδοτείται με τα νερά του ποταμού Λάδωνα, ενός από τους αρχαιότερους ποταμούς της Πελλοπονήσου.
Τα νερά του κατρακυλούν από τις πλαγιές του Χελμού, διασχίζουν τη δυτική Αρκαδία και έρχονται να ενωθούν με τις πηγές του Αλφειού, στα σύνορα με την Ηλεία.
Οι αναφορές του στην αρχαία ελληνική μυθολογία είναι πολλές, γι’ αυτό και αναφέρεται ως μυθικός ποταμός. Ο Παυσανίας κατά την περιήγησή του στην Αρκαδία εντυπωσιαζόμενος από την ομορφιά του φυσικού τοπίου του Λάδωνα και τις παραδόσεις του, έγραψε στα «Αρκαδικά- Αχαϊκά»:
«Ο Λάδων έχει το ωραιότερο νερό από όλους τους ποταμούς της Ελλάδος. Φημίζεται άλλωστε μεταξύ των ανθρώπων, λόγω της Δάφνης και των σχετιζομένων με αυτήν παραδόσεων… Κατά την ομορφιά βεβαίως δεν είναι δεύτερος από κανέναν άλλο ποταμό βαρβαρικό ή Ελληνικό…»
Η στάθμη της λίμνης μεταβάλλεται ανάλογα με την εποχή του χρόνου τόσο που στο μέγιστο πλάτος της –γεμάτη δηλαδή– μπορεί να φτάσει το 1,5 χιλιόμετρο, ενώ στο ελάχιστο δεν ξεπερνά τα 75 μέτρα. Οι μεγάλες χωμάτινες επιφάνειες που θα δείτε το φθινόπωρο, καλύπτονται εξ’ ολοκλήρου από νερό τον χειμώνα.
Εντυπωσιακή λεπτομέρεια αυτού του φαινομένου είναι το… γεφύρι που εξαφανίζεται. Στην αντίθετη από εκείνη του φράγματος άκρη της λίμνης, το κτισμένο τον 13ο αιώνα τοξωτό Γεφύρι της Κυράς φαίνεται παράξενο με την πρώτη ματιά γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο: Το «γυμνό» του χρώμα και η λεία επιφάνεια είναι αποτέλεσμα του ότι για έξι περίπου μήνες τον χρόνο είναι βυθισμένο στα τέσσερα μέτρα κάτω από την επιφάνεια του νερού.
Το καλοκαίρι, όταν οι βροχές σταματούν και τα χιόνια παύουν να φουσκώνουν το ποτάμι, αναδύεται σαν καινούριο (ή σχεδόν…) μέσα από το νερό.
Δίπλα του, είναι κτισμένη η καινούρια γέφυρα του Λάδωνα –ιδανικό σημείο για τους επίδοξους φωτογράφους του μικρού γεφυριού– κι ακόμα πιο δίπλα οι παρατηρητικότεροι εξ υμών θα προσέξετε ένα… βιομηχανικό κειμήλιο: την τροχαλία με τη βοήθεια της οποίας περνούσαν παλαιότερα τον Λάδωνα αυτοκίνητα και εμπορεύματα.
Ο ποταμός Λάδωνας και η ομώνυμη Λίμνη του προφέρουν ποικίλες δραστηριότητες και ανεπανάληπτες στιγμές στον επισκέπτη.
Πεζοπορία, ψάρεμα, βαρκάδα αλλά και χαλαρωτικούς περίπατους γύρω από τη Λίμνη.
Και βέβαια μόνο η μεγαλοπρέπεια του τοπίου και η φυσική ομορφιά είναι αρκετή για να προσφέρει την ηρεμία, που τόσο πολύ λείπει στις μέρες μας!
dinfo
