Κάθε εποχή όπως και κάθε κοινωνία ορίζει διαφορετικά τη σημασία της γυναίκας, αλλά και τους ρόλους που καλείται να επιτελέσει σε διάφορες φάσεις κι εκφάνσεις της ζωής της. Άλλες φορές χειραφετείται κι άλλες χειραγωγείται, άλλες φορές είναι το σύνολο των κανόνων που της ορίζουν οι άλλοι κι άλλες είναι αυτή που ορίζει τους κανόνες.
Ανά τους αιώνες υπήρξαν γυναίκες που στο πέρασμά τους ισοπέδωσαν τα κοινωνικά κατεστημένα με αποτέλεσμα να αλλάξουν τις εκάστοτε δομές, καταφέρνοντας με αυτό τον τρόπο να χτίσουν μια ολόκληρη αυτοκρατορία γύρω απ’ το όνομά τους. Οι γυναίκες αυτές δεν αποτελούσαν απαραίτητα γόνους πλούσιων οικογενειών που έτρεφε το εγώ τους με φύκια και μεταξωτές κορδέλες, αλλά κορίτσια που είχαν όραμα κι εργάστηκαν σκληρά για να υλοποιήσουν το στόχο τους.
Μια τέτοια γυναίκα ήταν η Κοκό Σανέλ, της οποίας το όνομα είναι συνυφασμένο με την απλότητα και την κομψότητα, χαρακτηριστικά που ακόμη και σήμερα συνδέονται άμεσα με την τελειότητα στο ντύσιμο. Γι αυτήν, όμως, όπως και για κάθε γυναίκα που διατηρεί την ισορροπία στην εμφάνισή της, τα χαρακτηριστικά αυτά δεν αποτελούν επιλογή μόνο στον τρόπο που ντύνεται, αλλά και στον τρόπο που σκέφτεται, που μιλάει και που, εν τέλει, συμπεριφέρεται.
Άλλωστε, όπως έχει χαρακτηριστικά δηλώσει «Μια γυναίκα πρέπει να είναι δυο πράγματα: αριστοκρατική και υπέροχη». Για μένα, η αριστοκρατικότητα στην περίπτωση αυτή δεν έχει να κάνει τόσο με την ταξική καταγωγή, που εν δυνάμει θα μπορούσε από μόνη της να είναι κριτήριο ποιότητας, όσο της ποιότητας του χαρακτήρα της.
Έτσι, αν ως άριστο μεταφράζεται καθετί τέλειο κι αν το κράτος μεταφράζεται ως το σύνολο πολλών διαφορετικών μελών, τότε ως κράτος θα βάφτιζα κάθε γυναίκα που όταν επιτρέπει στον εαυτό της να δρα παρακινούμενη απ’ τις δικές της επιθυμίες, είναι σαν να χτίζει τη δική της αυτοκρατορία. Η γυναίκα που είναι ικανή να δημιουργήσει τη δική της αυτοκρατορία, είναι κι αυτή που έχει μάθει να «άρχει» τη ζωή της, δηλαδή, να την εξουσιάζει κι επομένως να έχει τον έλεγχο του μυαλού και της καρδιάς της.
Μια τέτοια γυναίκα δεν μπορεί παρά να είναι υπέροχη, γιατί υπερέχει όλων των άλλων. Η υπεροχή της, όμως, δε βρίσκεται σε κάποια βαθμολογική κατάταξη που θα έτρεφε ένα ατροφικό εγώ. Η υπεροχή της βρίσκεται στον τρόπο που σκέφτεται κι εξελίσσεται, στον τρόπο που στέκεται στα πόδια της κι αντιμετωπίζει τη ζωή. Η γυναίκα αυτή δεν αγωνιά να μοιάσει με κάποια άλλη για να είναι αρεστή, αφού ξέρει ότι είναι αρκετή όπως είναι.
Κριτήριο στις επιλογές της δεν είναι τα θέλω της μάζας, αλλά τα δικά της. Δε συγκρίνεται με όλες τις άλλες, όχι γιατί τις υποτιμά, αλλά γιατί δεν μπορεί να δει τον εαυτό της μέσα σ’ αυτές. Δεν μπορούν να την καλύψουν τα καλούπια που έχουν φτιάξει οι άλλοι γι’ αυτήν, γιατί σπάνια χωράει μέσα σ’ αυτά. Αν έπρεπε παρ’ όλα αυτά να βρίσκεται σ’ ένα καλούπι, τότε αυτό θα ήταν σίγουρα της επιλογής της.
Η γυναίκα αυτή ξέρει ότι είναι υπέροχη για τη μοναδικότητα με την οποία εκφράζει τον εαυτό της μέσα απ’ τα λόγια και τα έργα της. Δεν της αρκεί το λίγο, το μέτριο ή το περίπου. Ψάχνει μέσα απ’ τους ανθρώπους και τα πράγματα την έμπνευση που θα τη βοηθήσουν να βρει νέους και πιο δημιουργικούς τρόπους να εκφράζει τον πολυσχιδή εαυτό της.
Αν τύχει να συναντήσεις μια τέτοια γυναίκα τότε δε θα την ξεχάσεις ποτέ, γιατί το άρωμά της πάντα θα σου θυμίζει τον τίτλο κυριότητας που έφερε.
Συντάκτης: Τζούλια ΡακογιάννηΕπιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
