Από που να το πιάσω και πού να το αφήσω; Εκεί που τελειώνει κάτι παλιό και αρχίζει κάτι καινούριο ή τότε που αποφάσισες πως έχεις και εσύ όρια; Ότι είσαι άνθρωπος; Ότι βαρέθηκες βρε αδερφέ να δίνεις σημασία στα πάντα. Βέβαια πειράζει…
Και βέβαια πειράζει
Ξέρεις για τι πράγμα μιλάω… Ξέρεις καλά μιας και αυτή τη στιγμή που περιγράφω, είτε τη ζεις τώρα, είτε υπήρχε σε μία φάση της ζωής σου. Τότε…που ήθελες να ξεφύγεις από τους πάντες, να κοιτάξεις και λίγο εσένα γιατί κουράστηκες ψυχή μου…κουράστηκες να δίνεις συνέχεια.
Στέρεψες έτσι; Στέρεψες τόσο πολύ που δεν έχεις άλλο να δώσεις. Νιώθεις πνιγμένη σε αυτή τη θάλασσα που λέγεται ”ζωή” και δεν ξέρεις πως να βγεις στην επιφάνεια.
Τότε που είπες ”δεν βαριέσαι, δεν πειράζει”. Και εκείνη την επόμενη φορά που είπες πάλι ”δεν πειράζει”. Και τα δεν πειράζει έγιναν πολλά. Εκατομμύρια. Δεν πειράζει να σε πληγώνουν; Δεν πειράζει να σου καταστρέφουν τη ψυχή; Και βέβαια πειράζει!
Κι όμως πειράζει, γιατί οι δικαιολογίες και τα συγχωροχάρτια τελείωσαν. Πόνεσες για να μην πονέσουν οι άλλοι, κράτησες μέσα σου λόγια και υποσχέσεις που δεν έγιναν ποτέ πραγματικότητα και ένας κόμπος στον λαιμό κάθε φορά που ένας άνθρωπος έπαιρνε αυτό που ήθελε από σένα και έφευγε στεγνά. Χωρίς ένα αντίο, ένα ”θα μου λείψεις”, ένα συγγνώμη.
Και εσύ εκεί καρδιά μου, να περιμένεις τον επόμενο που θα έρθει και θα σου ρουφήξει τη τελευταία σταγόνα από τη ψυχή σου. Εκεί να είσαι για να κάνεις τους άλλους χαρούμενους. Εσένα σε έκανε ποτέ κανείς χαρούμενη; Ένιωσες ποτέ να είναι κάποιος δίπλα σου μόνο και μόνο γιατί είσαι εσύ; Εδώ απαντάς εσύ και ξέρεις καλά την απάντηση.
Κουράστηκες καρδιά μου, το ξέρω. Ήρθε η ώρα να ηρεμήσεις δεν νομίζεις; Να δώσεις στον εαυτό σου λίγο καθαρό αέρα και να πεις σε σένα ”δεν πειράζει”. Να ακουμπήσεις πάνω σου και να ακούσεις μια φορά τη δική σου καρδούλα, το τι πραγματικά θέλει. Και βέβαια πειράζει…
Και ναι πειράζει. Και μάλιστα πειράζει πολύ. Όλες εκείνες οι νύχτες που σε στοίχειωναν και κατέστρεφες τον εαυτό σου, είναι εκεί να σου θυμίζουν ότι πειράζει να μην σε σέβονται, πειράζει να μην σε αγαπάνε, πειράζει να μην θέλουν να είναι κομμάτι της ψυχής σου.
Σήκωσε το κεφάλι και πάρε μία βαθιά ανάσα. Μην συγχωρείς ότι σε καταστρέφει. Μην συγχωρείς ότι σε πονάει. Διώξε το μακριά και τα μαύρα σύννεφα θα εξαφανιστούν από τον ουρανό σου.
Δεν είναι εύκολο, αλλά ποιος είπε ότι η δική σου, η ολόδικη σου ευτυχία, δεν θέλει κόπο και προσπάθεια; Θέλει κότσια να γίνεις αυτό που θέλεις και να παραδεχτείς ”οτι πειράζει”. Γιατί ναι, πειράζει…
