Στις όχθες του ποταμού Angara, εκεί όπου Κοζάκοι κυνηγοί είχαν ιδρύσει έναν μικρό καταυλισμό για τη διαχείμασή τους, ο Yakov Pokhabov έθεσε το 1652 τον θεμέλιο λίθο του Ιρκούτσκ. Σκοπός του ήταν η δημιουργία μιας μικρής βάσης για λογαριασμό της ρωσικής κυβέρνησης, προκειμένου να εισπράττει από τους ντόπιους Buryats τον φόρο γούνας.
Αρχαιοελληνικές επιρροές σε κτίριο του Ιρκούτσκ.
Η οδική σύνδεση Μόσχας-Ιρκούτσκ (Η Σιβηρική Οδός) που ολοκληρώθηκε το 1760, βοήθησε καθοριστικά στην οικονομική ανάπτυξη της παραποτάμιας σιβηρικής πολιτείας. Το Ιρκούτσκ σύντομα αναδείχτηκε στο σημαντικότερο διαμετακομιστικό κέντρο εμπορίας γούνας και χρυσού της Ανατολικής Σιβηρίας. Το 1822 το Ιρκούτσκ έγινε πρωτεύουσα της Ανατολικής Σιβηρίας, αλλά το γεγονός που έβαλε τη σφραγίδα του στην πολιτιστική ταυτότητα της πόλης ήταν η Δεκεμβριανή στάση κατά του Τσάρου Νικολάου Α΄ (1825). Οι στρατιωτικοί-πραξικοπηματίες και όλοι όσοι συμμετείχαν (ευγενείς,
τα περιβόητα στρατόπεδα συγκέντρωσης διαφωνούντων (Gulag).
Το «Γαλάζιο μάτι της Σιβηρίας»
Αν δεν επισκεφθείτε την κοντινή λίμνη Βαϊκάλη (απέχει 60 χλμ. νοτιοανατολικά του Ιρκούτσκ), τότε η γνωριμία σας με το Ιρκούτσκ δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ολοκληρωμένη. Η Βαϊκάλη, αυτό το υγρό διαμάντι της σιβηρικής γης, συγκαταλέγεται άλλωστε από το 1996 στη λίστα των Μνημείων της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.
Μια λίμνη-παγοδρόμιο
Η παραλίμνια κωμόπολη Listnyanka είναι το πιο οργανωμένο τουριστικό θέρετρο της Βαϊκάλης.
Σίγουρα είναι εξωπραγματικό το θέαμα να βλέπετε αυτοκίνητα και λεωφορεία να διασχίσουν την παγωμένη επιφάνεια της Βαϊκάλης. Κι όμως, για τους ντόπιους είναι κάτι το συνηθισμένο, αφού κατά τη διάρκεια του χειμώνα η σιβηρική λίμνη καλύπτεται από ένα χοντρό στρώμα πάγου πάχους περίπου 1,5 μ.! Οπως γίνεται αντιληπτό, ο χειμώνας δεν είναι η πιο κατάλληλη εποχή για να κολυμπήσετε στη Βαϊκάλη. Το λιώσιμο των πάγων ξεκινά στα τέλη Απριλίου από τα βορειοδυτικά της λίμνης και συνεχίζεται μέχρι τα τέλη Μαΐου. Τα νερά της λίμνης είναι ωστόσο κρύα και το καλοκαίρι, με μέση θερμοκρασία τους 4° C.
Στο άκουσμα της λέξης «Σιβηρία», οι περισσότεροι φέρνουν αμέσως στο μυαλό τους απέραντες εκτάσεις σκεπασμένες με χιόνια, παγωμένες λίμνες και μεγάλα δάση κωνοφόρων δέντρων ντυμένα στα λευκά.
Και δεν έχουν άδικο, αφού η ψυχρότητα των χειμώνων στη Σιβηρία είναι χαρακτηριστική: στις βόρειες περιοχές της «Χώρας που Κοιμάται» (έτσι ερμηνεύεται η Σιβηρία στη διάλεκτο των Μογγόλων), ο παγετός διαρκεί περίπου 260 ημέρες τον χρόνο, η μέση θερμοκρασία τον χειμώνα κυμαίνεται στους -38° C και τα ποτάμια παραμένουν παγωμένα για περίπου 8 μήνες τον χρόνο.
<<πηγη. εθνος.>>
Το Ιρκούτσκ θεωρούνταν ευρέως ως όμορφη πόλη. Ωστόσο, στις 4 και 6 Ιουλίου 1879, καταστράφηκαν από πυρκαγιά το παλάτι του Κυβερνήτη, οι κεντρικές διοικητικές και δημοτικές εγκαταστάσεις και πολλά δημόσια κτίρια. Τρία τέταρτα της πόλης καταστράφηκαν, συμπεριλαμβανομένων περίπου 4.000 κατοικιών. Εντούτοις, η πόλη ανακατασκευάστηκε γρήγορα, με τον ηλεκτρισμό το 1896, το πρώτο θέατρο το 1897, και ένα μεγάλο σιδηροδρομικό σταθμό το 1898. Το πρώτο τρένο έφθασε στο Ιρκούτσκ στις 16 Αυγούστου εκείνου του έτους. Μέχρι το 1900, η πόλη είχε κερδίσει το παρωνύμιο "το Παρίσι της Σιβηρίας".
Κατά τη διάρκεια του εμφύλιου που ξέσπασε μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, το Ιρκούτσκ έγινε θέατρο πολλών αιματηρών συμπλοκών μεταξύ των "Λευκών" και των "Κόκκινων". Κατά τη διάρκεια του κομμουνισμού, πραγματοποιήθηκε η εκβιομηχάνιση του Ιρκούτσκ και της Σιβηρίας γενικότερα.
Αρχαιοελληνικές επιρροές σε κτίριο του Ιρκούτσκ.
Η οδική σύνδεση Μόσχας-Ιρκούτσκ (Η Σιβηρική Οδός) που ολοκληρώθηκε το 1760, βοήθησε καθοριστικά στην οικονομική ανάπτυξη της παραποτάμιας σιβηρικής πολιτείας. Το Ιρκούτσκ σύντομα αναδείχτηκε στο σημαντικότερο διαμετακομιστικό κέντρο εμπορίας γούνας και χρυσού της Ανατολικής Σιβηρίας. Το 1822 το Ιρκούτσκ έγινε πρωτεύουσα της Ανατολικής Σιβηρίας, αλλά το γεγονός που έβαλε τη σφραγίδα του στην πολιτιστική ταυτότητα της πόλης ήταν η Δεκεμβριανή στάση κατά του Τσάρου Νικολάου Α΄ (1825). Οι στρατιωτικοί-πραξικοπηματίες και όλοι όσοι συμμετείχαν (ευγενείς,
τα περιβόητα στρατόπεδα συγκέντρωσης διαφωνούντων (Gulag).
Ζωγραφίζοντας την εκκλησία Saviour’s Crurch.
Το «Γαλάζιο μάτι της Σιβηρίας»
Αν δεν επισκεφθείτε την κοντινή λίμνη Βαϊκάλη (απέχει 60 χλμ. νοτιοανατολικά του Ιρκούτσκ), τότε η γνωριμία σας με το Ιρκούτσκ δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ολοκληρωμένη. Η Βαϊκάλη, αυτό το υγρό διαμάντι της σιβηρικής γης, συγκαταλέγεται άλλωστε από το 1996 στη λίστα των Μνημείων της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.
Νεόνυμφοι δίνουν το φιλί της αγάπης πάνω σε γέφυρα του ποταμού Angara.
Η παραλίμνια κωμόπολη Listnyanka είναι το πιο οργανωμένο τουριστικό θέρετρο της Βαϊκάλης.
Σίγουρα είναι εξωπραγματικό το θέαμα να βλέπετε αυτοκίνητα και λεωφορεία να διασχίσουν την παγωμένη επιφάνεια της Βαϊκάλης. Κι όμως, για τους ντόπιους είναι κάτι το συνηθισμένο, αφού κατά τη διάρκεια του χειμώνα η σιβηρική λίμνη καλύπτεται από ένα χοντρό στρώμα πάγου πάχους περίπου 1,5 μ.! Οπως γίνεται αντιληπτό, ο χειμώνας δεν είναι η πιο κατάλληλη εποχή για να κολυμπήσετε στη Βαϊκάλη. Το λιώσιμο των πάγων ξεκινά στα τέλη Απριλίου από τα βορειοδυτικά της λίμνης και συνεχίζεται μέχρι τα τέλη Μαΐου. Τα νερά της λίμνης είναι ωστόσο κρύα και το καλοκαίρι, με μέση θερμοκρασία τους 4° C.
Στο άκουσμα της λέξης «Σιβηρία», οι περισσότεροι φέρνουν αμέσως στο μυαλό τους απέραντες εκτάσεις σκεπασμένες με χιόνια, παγωμένες λίμνες και μεγάλα δάση κωνοφόρων δέντρων ντυμένα στα λευκά.
Ενας από τους κεντρικούς δρόμους του Ιρκούτσκ.
<<πηγη. εθνος.>>
Το Ιρκούτσκ θεωρούνταν ευρέως ως όμορφη πόλη. Ωστόσο, στις 4 και 6 Ιουλίου 1879, καταστράφηκαν από πυρκαγιά το παλάτι του Κυβερνήτη, οι κεντρικές διοικητικές και δημοτικές εγκαταστάσεις και πολλά δημόσια κτίρια. Τρία τέταρτα της πόλης καταστράφηκαν, συμπεριλαμβανομένων περίπου 4.000 κατοικιών. Εντούτοις, η πόλη ανακατασκευάστηκε γρήγορα, με τον ηλεκτρισμό το 1896, το πρώτο θέατρο το 1897, και ένα μεγάλο σιδηροδρομικό σταθμό το 1898. Το πρώτο τρένο έφθασε στο Ιρκούτσκ στις 16 Αυγούστου εκείνου του έτους. Μέχρι το 1900, η πόλη είχε κερδίσει το παρωνύμιο "το Παρίσι της Σιβηρίας".
Κατά τη διάρκεια του εμφύλιου που ξέσπασε μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, το Ιρκούτσκ έγινε θέατρο πολλών αιματηρών συμπλοκών μεταξύ των "Λευκών" και των "Κόκκινων". Κατά τη διάρκεια του κομμουνισμού, πραγματοποιήθηκε η εκβιομηχάνιση του Ιρκούτσκ και της Σιβηρίας γενικότερα.
