| Το τέταρτο κατά σειρά νησί των δυτικών Κυκλάδων, μετά την Τζια, την Κύθνο και τη Σέριφο, ξεχωρίζει για την αρχιτεκτονική του, την ιστορία του και το αρκετό του... πράσινο (η δυτική Σίφνος ανήκει στην περιοχή Natura). Είναι εξαιρετικά καθαρό και περιποιημένο, και το αγαπούν ιδιαίτερα οι Ελληνες. Το γυρίσαμε και καταγράψαμε τα... καλύτερά του. | |||
Το Κάστρο. Περπατώντας στα καλντερίμια του οχυρωμένου και πολύ καλά διατηρημένου οικισμού, θα δείτε στοιχεία από διάφορες χρονικές περιόδους (π.χ. μάρμαρα, κολόνες και σαρκοφάγους από την αρχαιότητα), αλλά και κατακτητές, καθώς διατηρεί ακόμα τα χαρακτηριστικά του βενετσιάνικου οχυρού, που χτίστηκε από τη δυναστεία του Ντα Κορόνια γύρω στο 1635. Οι απογευματινές ώρες ενδείκνυνται για βόλτα στα στενά του μέχρι και την κορυφή, αλλά και στον περιφερειακό του, για να αγναντέψετε τη θάλασσα και να δείτε -μεταξύ άλλων- τον περίφημο βράχο με το εκκλησάκι της Επταμαρτύρου (προσεγγίζεται μετά εικοσάλεπτο περπάτημα). Αν το πετύχετε ανοιχτό, αξίζει να επισκεφτείτε και το μικρό Αρχαιολογικό Μουσείο Σίφνου (Τρ.-Κυρ. 8.30 π.μ.-3 μ.μ., Τ/22840-31.022). Από την Απολλωνία στον Αρτεμώνα. Οι δύο μεγαλύτεροι οικισμοί του νησιού, όπου ζουν οι περισσότεροι από τους 2.500 κατοίκους του, είναι σχεδόν ενωμένοι μεταξύ τους, αλλά και με τα διπλανά μικρότερα χωριά, τον Αη Λουκά, το Πάνω και το Κάτω Πετάλι, την Καταβατή και τα Εξάμπελα. Επτά συνολικά χωριά που απλώνονται σε ένα μεγάλο οροπέδιο και δημιουργούν ένα κατάλευκο οικιστικό σύμπλεγμα που δεν συναντάς πουθενά αλλού στις Κυκλάδες. Ομορφα, περιποιημένα σπίτια, αλλά και παλιά αρχοντικά (κυρίως στον Αρτεμώνα), μικρές πλατείες και πολλές εκκλησίες, που δεν ξεχωρίζουν καλά-καλά από τα σπίτια (235 έχει το νησί συνολικά!), χαρίζουν ωραίες εικόνες στους επισκέπτες. Προσοχή! Επειδή τα χωριά είναι πολλά, μη φανταστείτε ότι θα τα γυρίσετε όλα σε μια βόλτα. Υπάρχουν σηματοδοτημένα μονοπάτια που τα συνδέουν, αλλά για τους περισσότερους το αυτοκίνητο είναι απαραίτητο. Καμάρες, Πλατύς Γιαλός, Βαθύ. Οι τρεις πλέον πολυσύχναστοι παραλιακοί οικισμοί. Οι Καμάρες είναι το λιμάνι της Σίφνου, από την άλλη πλευρά του ωστόσο, στην Αγία Μαρίνα, θα βρείτε μια ωραία αμμουδιά με καθαρή θάλασσα. Ο Πλατύς Γιαλός διαθέτει μεγάλη (όχι όμως πλατιά, παρά το όνομά του) αμμώδη παραλία και ουκ ολίγα ενοικιαζόμενα, καφέ και ταβέρνες, ενώ το Βαθύ είναι πιο μικρό, ήσυχο και προσεγμένο, ίσως επειδή ήταν και απομονωμένο μέχρι πριν από κάμποσα χρόνια. Τελευταία έχει γίνει γνωστό για τo πολυτελές συγκρότημα «Ελιές», που είναι χτισμένο σε μια τεράστια έκταση πάνω στην παραλία (www.eliesresorts.com). Στη Χρυσοπηγή. Λίγο πριν από τον Πλατύ Γιαλό, το μικρό ακρωτήρι με το μοναστήρι της Χρυσοπηγής, που χτίστηκε το 1650 και είναι πολιούχος του νησιού, αξίζει λίγο από το χρόνο σας για την εξαιρετική αρχιτεκτονική του, αλλά και για να δείτε το μονότοξο γεφύρι που ενώνει τον σχισμένο βράχο. Ακρόπολη Αγίου Ανδρέα. Ενας από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους της Σίφνου. Τα ευρήματα μαρτυρούν τη συνεχή κατοίκηση από τους μυκηναϊκούς έως τους ελληνιστικούς χρόνους. Οι δε ανασκαφές έφεραν στο φως μεγάλο μέρος μυκηναϊκού τείχους του 12ου αιώνα π.Χ. Ο χώρος είναι ανοιχτός για το κοινό κάθε μέρα μέχρι το μεσημέρι, ο δρόμος είναι καινούργιος και η θέα από το ψηλότερο σημείο του λόφου μαγευτική. Στις παραλίες. Αν και η Σίφνος δεν φημίζεται για τις παραλίες της, δεν αφήνει κανέναν παραπονεμένο. Εκτός από τις Καμάρες, τον Πλατύ Γιαλό και το Βαθύ, σημειώστε τη Χρυσοπηγή για μπάνιο στις παραλίες πέριξ του μοναστηριού (Σαούρες, Απόκοφτος) και για βουτιές από τα βράχια. Αν δεν φυσάει βοριάς, θα πάτε στη Χερρόνησο, ένα γραφικό και ήσυχο λιμανάκι για κολύμπι και ψάρεμα. Αλλά και στο Φάρο, που ήταν το λιμάνι του νησιού μέχρι το 1933 και σήμερα είναι ένα ήσυχο παραλιακό χωριό, απ' όπου θα ακολουθήσετε το σύντομο μονοπάτι για το Γλυφό. Η παραλία είναι μικρή, γι' αυτό είναι καλό να πάτε νωρίς. Στα Βρουλίδια, τέλος, θα φτάσετε από το δρόμο που έχει ανοίξει τελευταία (και άσφαλτος, και χώμα λίγο πριν από τη Χερρόνησο), και θα απολαύσετε ένα από τα ωραιότερα μπάνια σας στο νησί. Η παραλία έχει λευκό βότσαλο και καταγάλανα νερά, ενώ υπάρχει και οικογενειακό ταβερνάκι, που λειτουργεί με γεννήτρια. Και βέβαια υπάρχει πάντα και η θαλάσσια οδός για πριβέ μπάνιο στις απομονωμένες μικρές παραλίες που σχηματίζονται εδώ κι εκεί, αλλά και για να πλησιάσετε τα βράχια της Πουλάτης, της Χρυποπηγής και της Επταμαρτύρου στο Κάστρο. Ιστιοπλοϊκό μπορείτε να νοικιάσετε από τον Πλατύ Γιαλό (Τ/22840-71.523, www.sifnoschrisopigi.com). Το βράδυ στο «στενό». Οσο κι αν έχετε γυρίσει όλη μέρα στο νησί, η καρδιά της βραδινής ζωής της Σίφνου χτυπάει στην Απολλωνία και στο περίφημο πλακόστρωτο «στενό» της. Εδώ θα έρθετε για μουσική και ποτό σε όποιο από τα μπαρ, επί και πέριξ, του στενού σάς ταιριάζει καλύτερα από άποψη κόσμου, ύφους και μουσικής. Το «Μπότζι», το «Δόλωμα», η «Αργώ», αλλά και το «Cosi», που αργά το βράδυ μετατρέπεται σε κλαμπ, είναι κάποιες μόνο επιλογές. ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ (ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ) ΓΛΥΚΑ Ο Βασιλοδήμος είναι η τρίτη γενιά των Θεοδώρου που ασχολείται με την παραδοσιακή ζαχαροπλαστική. Ολα ξεκίνησαν το 1922, όταν ο παππούς του, Γιώργος, πήγε στη Σύρο για να μάθει το λουκούμι και τη χαλβαδόπιτα, για να επιστρέψει δέκα χρόνια αργότερα στο νησί και να ανοίξει το δικό του ζαχαροπλαστείο. Ο πατέρας του, ο κ. Νίκος, 91 ετών σήμερα, ανέλαβε την επιχείρηση το 1967, οπότε και μετακόμισαν στο κατάστημα που τους συναντάμε και σήμερα, και ο Βασιλοδήμος το 1994. Στο εργαστήριό τους παρασκευάζουν όλα τα παραδοσιακά γλυκά τόσο του νησιού όσο και των Κυκλάδων: λουκούμια και χαλβαδόπιτες, παστέλια (το πιο παραδοσιακό σιφναίικο γλυκό που σερβίρεται σε γάμους, βαφτίσια και πανηγύρια), μπουρέκια (χριστουγεννιάτικο -και όχι μόνο- κέρασμα), κουραμπιέδες, αμυγδαλωτά και υποβρύχια. Ολα ετοιμάζονται με αγνά υλικά και όπου είναι δυνατό -όπως με το μέλι- αμιγώς σιφναίικα, και όλα (ανάλογα με τη συνταγή) μπαίνουν στη φωτιά ή πλάθονται στο χέρι. Το ζαχαροπλαστείο βρίσκεται στον Αρτεμώνα (Τ/22840-31.370) και αξίζει να το αναζητήσετε, για να εξυπηρετηθείτε από τη μαμά του Βασιλοδήμου, την ευγενική κυρία Κατίνα, για να χαζέψετε το εσωτερικό του, που μοιάζει με παραδοσιακό σιφναίικο σπίτι, και για να ψωνίσετε. Λίγο πιο πέρα από την είσοδο του οικισμού, μετά τη μεγάλη πλατεία αριστερά υπάρχουν και ο φούρνος και το ζαχαροπλαστείο του Γρηγόρη (Τ/22840-31.247), για νοστιμότατα μπισκότα και κουλουράκια. Επίσης, τα απογεύματα και τα βράδια του καλοκαιριού είναι πολύ ευχάριστος ο καφές συνοδεία χειροποίητων γλυκών και παγωτού στη βεράντα του καφεζαχαροπλαστείου «Πεντζούλα» του Γιώργου Ψαραύτη (Αρτεμώνας, Τ/22840-31.244). Η ΣΙΦΝΟΣ ΤΩΝ ΑΓΓΕΙΟΠΛΑΣΤΩΝ Τον κ. Αντώνη Ατσόνιο τον συναντάμε στο παραδοσιακό του καμίνι και εργαστήριο στην παραλία Τσόπος, λίγο πριν από το Βαθύ. Εδώ δημιουργεί μικρά και μεγάλα σιφναίικα τσικάλια, τους χαρακτηριστικούς φλάρους που στολίζουν τις καπνοδόχους των σπιτιών και μια σειρά από άλλα διακοσμητικά αντικείμενα. Εργάζεται χρόνια πολλά ως αγγειοπλάστης, μια δουλειά που έμαθε από τους παππούδες του -η οικογένειά του έχει παράδοση στην τέχνη από το 1870-, και πλέον έχει μπει στη δουλειά και ο γιος του. Μας δείχνει τον τρόπο που δουλεύει -«μια χορδή, μια πελεκούδα από ξύλο ελιάς (μοιάζει με σπάτουλα) και τα δυο μου χέρια, αυτά είναι τα εργαλεία μου, με αυτά τους δίνω σχήμα»-, βάζει μπροστά τη μηχανή και φτιάχνει δυο τσικάλια, που θα χρειαστούν μέρες να τελειώσουν: πρέπει να στεγνώσουν καλά στον ήλιο, να ψηθούν, να βαφτούν, να ξαναψηθούν… Ο Αντώνης όμως, όπως και πολλοί άλλοι συνάδελφοί του στο νησί, είναι καλλιτέχνης. Πέραν αυτού, έχει και υπομονή - το απαιτεί η δουλειά του, την οποία θα δείτε (και θα αγοράσετε ενδεχομένως) αν επισκεφτείτε το κατάστημά του στο Βαθύ (Στάση Λεωφορείου, Τ/22840-71.194, www.ceramicartatsonios.gr), όπως επίσης θα δείτε και τη δουλειά των υπόλοιπων αγγειοπλαστών της Σίφνου στα πωλητήρια που διατηρούν σε διάφορα σημεία του νησιού. πηγη |
