Μια μέρα ανακοινώθηκε στα συναισθήματα ότι το νησί θα βούλιαζε, έτσι ώστε όλα τα κατασκευασμένα σκάφη να ειναι ετοιμα . Εκτός από την Αγάπη. ΗΑγάπη ήταν η μόνη που έμεινε.Η Αγάπη ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή.
Όταν το νησί είχε σχεδόν βυθιστεί, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια. Ο Πλούτος περνούσε σε μια μεγάλη βάρκα. Η Αγάπη είπε, «Πλούτο, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;"
Ο Πλούτος απάντησε: «Όχι, δεν μπορώ. Υπάρχει πολύ χρυσό και ασήμι στη βάρκα μου. Δεν υπάρχει θέση εδώ για εσάς."
Η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από την Ματαιοδοξία, που επίσης περνούσε σε ένα πανέμορφο σκάφος. «Ματαιοδοξία, παρακαλώ βοηθήστε με!" « Δεν μπορώ να σας βοηθήσω, Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μπορούσε να βλάψει το σκάφος μου, "Vanity απάντησε.
Η Λύπη ήταν κοντά, τόσο η αγάπη ρώτησε, "Θλίψη, επιτρέψτε μου να έρθω μαζί σου."
"Αχ... Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να είμαι μόνη μου!"
Η Ευτυχία πέρασε από την Αγάπη, πάρα πολύ, αλλά ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν ακούσει όταν αγάπη την αποκάλεσε.
Ξαφνικά, υπήρξε μια φωνή, «Έλα, Αγάπη, θα σε πάρω."
Ήταν ένας γέροντας. Έτσι, ευλογημένος και περιχαρής,η αγάπη ξέχασε ακόμα και να ζητήσει από τον γέροντα πού πήγαιναν.Όταν έφτασαν στη στεριά, ο γέροντας πήγε το δικό της τρόπο.
Συνειδητοποιώντας πόσο οφειλει στον γέροντα, η Αγάπη ζήτησε Γνώση, έναν άλλο γέροντα, "που με βοήθησαν;"
"Ήταν η ώρα," Η γνώση απάντησε.
"Χρόνος;" ρώτησε η Αγάπη. "Αλλά γιατίΤΩΡΑ να με βοηθήσει;"
Η Γνώση χαμογέλασε με βαθιά σοφία και απάντησε, " Γιατί μόνο ο χρόνος είναι σε θέση να καταλάβει πόσο πολύτιμη είναι η αγάπη. "
