Θα μπορούσε να είναι το σπίτι μιας νεράιδας, της ωραίας Κοιμωμένης ή της Σταχτοπούτας. Στις φωτογραφίες θυμίζει κτίριο από αυτά που υπάρχουν στις εικόνες των παραμυθιών.
Λέμε στις εικόνες, γιατί το υπέροχο κτίριο που έστεκε επιβλητικό στη γωνία Βασ. Σοφίας και Μεσογείων, δεν υπάρχει πια. Στη θέση του σήμερα βρίσκεται το κτήριο της Εθνικής Τράπεζας (πρώην Κτηματικής).
Λεγόταν “Βίλα Μαργαρίτα” και οικοδομήθηκε με κόκκινη πελεκητή πέτρα στις αρχές τού 1900. Σύμφωνα με το «Αθήνα μέσα στο χρόνο«, το σχεδίασε ένας Άγγλος αρχιτέκτονας για λογαριασμό ενός Αρμένιου με αγγλική υπηκοότητα, ιδιοκτήτη ενός παλαιοπωλείου στην Ερμού και Βουλής.
Η αρχική έκταση του οικοπέδου ήταν 1.613 τ.μ και περιελάμβανε 32 δωμάτια, πυργίσκους, γραφικά τελειώματα τα οποία έμοιαζαν με πολεμίστρες, τρούλο με αλεξικέραυνο, πυκνοφυτεμένο κήπο και πληθώρα αποθηκευτικών χώρων.
«Υπερβολικό» για οίκημα, αλλά εντελώς διαφορετικό και εντυπωσιακό για την Αθήνα της εποχής.
Μερικά χρόνια αργότερα περιήλθε στην ιδιοκτησία τού πολύστροφου και πλουσίου την εποχή εκείνη, πρώην μαγείρου των Ανακτόρων τού Βασιλέως Γεωργίου Α’ και ήδη επιτυχημένου επιχειρηματία-ξενοδόχου, του ξενοδοχείου «Μεγάλη Βρεταννία», Ευσταθίου Λάμψα.
Ο πύργος πήρε το όνομα της κόρης του Μαργαρίτας και τυπικά ανήκε στην σύζυγό του Παλμύρα. Όταν αυτή πέθανε το 1939, πέρασε στα χέρια της εγγονής της, Σοφίας.
Κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής το κτίσμα χρησιμοποιείται ως πρεσβεία της Δανίας.
Το 1967 απαλλοτριώθηκε τμήμα του προαυλίου χώρου ώστε να διευκολυνθεί η στροφή των αυτοκινήτων από τη Λεωφόρο Μεσογείων προς τη Βασ. Σοφίας. Τότε στο σημείο αυτό, τα αυτοκίνητα κινούνταν αντίθετα σε σχέση με τη σημερινή σημερινή ροή. Μετά τις απαλλοτριώσεις η έκταση περιορίστηκε στα 1.098 τ.μ.
Έτσι το 1970 η ιδιοκτήτρια αποφασίζει την πώληση της.
Τελικά αγοραστής ήταν η Κτηματική Τράπεζα. Παρά τις προσπάθειες κατοίκων και συλλόγων των Αμπελοκήπων για τη διάσωσή της, με αιτήσεις για να χαρακτηριστεί η «Μαργαρίτα» διατηρητέο κτίριο, η κατεδάφιση της δεν αποφεύχθη.
Κατεδαφίστηκε κατά τη διάρκεια της χούντας, τη δεκαετία του 1970, περίπου την ίδια εποχή με τις Φυλακές Αβέρωφ (στην Αλεξάνδρας, εκεί όπου τώρα είναι το “Θέμιδος Μέλαθρον”). Εκείνη την εποχή είχε γίνει θέμα στις εφημερίδες η απόφαση αυτή της κυβέρνησης.
Η “εξήγηση” που δόθηκε από το αρμόδιο υπουργείο ήταν [περίπου] ότι “δεν εντάσσεται στην ελληνική αρχιτεκτονική παράδοση, άρα δεν χρειάζεται να χαρακτηριστεί διατηρητέο”. Αξιοσημείωτο: Την ίδια εκείνη εποχή έχτισαν ακριβώς δίπλα τον γυάλινο Πύργο των Αθηνών.
Τη θέση του «εξεζητημένου» γοτθικού τύπου πύργου Μαργαρίτα πήρε το κτήριο της Εθνικής Τράπεζας (τότε ήταν κτίριο της Κτηματικής).
Η περιοχή παραμορφώθηκε, έχασε το ειδυλλιακό της πρόσωπο και τα σημάδια του παρελθόντος. Οι Αμπελόκηποι που ήταν ένα από τα ωραιότερα προάστιο στις αρχές του 20ού αιώνα γέμισε πολυκατοικίες και εμπορικά κτίρια.
Πηγή: www.dinfo.gr
