Είχα την ανάγκη να δω ομορφιά. Να χαθώ μέσα στην πανσέληνο, κουρασμένη από το βάρος της ψυχής που κουβαλάω. Απόψε, όπως και κάθε βράδυ. Παραλία … Θυμάμαι γιατί αγαπώ αυτή την πόλη. Γιατί δίνει χώρο στη μοναξιά μου, στις παραξενιές μου, γιατί γίνεται αφόρητη και ταυτόχρονα θελκτική. Κάθομαι στη μέση του χρόνου στο λιμανάκι της
-Γεια σου, όμορφη.
-Γεια σου, ξένε.
-Γιατί είσαι εδώ;
-Για να βρω τον εαυτό μου.
-Γιατί εδώ;
-Γιατί εδώ γίνομαι ένα με τη θάλασσα.
