Έψαξα να βρω τα πιο όμορφα χρώματα
και μάζεψα λουλούδια,
κοίταξα ώρες ατέλειωτες θάλασσες και ουρανό,
ηλιοβασιλέματα, ανατολή και τα πουλιά και το ουράνιο τόξο…
μα απ’όλα όσα αντίκρισα ένα με μάγεψε μονάχα…
το ωραιότερο γαλάζιο, το πιο βαθύ και φωτεινό…
το χρώμα των ματιών σου!
Έψαξα να βρω τα πιο ευωδιαστά αρώματα…
και μύρισα τον άνεμο η άνοιξη σαν μπαίνει και άνθη και αρώματα πανάκριβα και τη βροχή που πέφτει…
μα απ’όλα όσα μύρισα ένα με πλάνεψε μονάχα…
το πιο ωραίο άρωμα που δεν θα το ξεχάσω, με ταξιδεύει, με μεθά… το άρωμα του κορμιού σου!
Έψαξα να βρω τον πιο ωραίο ήχο…
κι άκουσα πουλιά να κελαηδούν, το θροίσμα των φύλλων και το νεράκι που κυλά και μελωδίες από όργανα αρμονικά δεμένες…
μα απ’όλους όσους άκουσα ένας με μάγεψε μονάχα….
με γαληνεύει πάντοτε… τόσο γλυκός και τρυφερός…
ο ήχος της φωνής σου!
Έψαξα να βρω την πιο ωραία εικόνα…
κι είδα βουνά και θάλασσες και δάση και τοπία…
μα απ’όλες όσες κοίταξα μια με μάγεψε μονάχα…
με ηρεμεί σαν την κοιτώ… γεμάτη αρμονία…
και είναι η μορφή σου!
Έψαξα να βρω την ευτυχία κάπου…
και πλούτη μάζεψα πολλά και
όλο τον κόσμο γύρισα και γνώρισα τη δόξα και ανθρώπους και κουλτούρες και γεύτηκα τα πάντα…
μα ύστερα κατάλαβα πως όλα όσα ψάχνω μόνο σε ένα θα τα βρω…
και χρώματα και αρώματα και μουσικές και εικόνες και όλη την ευτυχία…
και είναι στη μοναδική και πολύτιμη ύπαρξή σου.
~Χρήστος Α. Κατσαρός
