Ο ίδιος ο Χριστός θέλησε να πάρει εκδίκηση για την ήττα που προήλθε από το ξύλο του Παραδείσου, με ένα άλλο ξύλο, το ξύλο του Σταυρού. Έγινε αμνός- άνθρωπος, ώστε να επιτεθεί σ'αυτόν ο λύκος-διάβολος ξεγελασμένος από την ομοιότητα. Έτσι ο Χριστός με τη μορφή ενός ανθρώπου δέχτηκε να σταυρωθεί, να θυσιάσει τον εαυτό Του για χάρη μας, να καταφρονήσει το θάνατο για τη σωτηρία των πολλών. Πολέμησε αντίστοιχα την τρυφή του απαγορευμένου καρπού του Αδάμ, με τη νεκρότητα του σώματός Του, την ηδονή που γεύτηκαν οι πρωτόπλαστοι, με τη χολή και το όξος που ο Ίδιος γεύτηκε πάνω στο Σταυρό. Ενώ ο Αδάμ πέθανε εξαιτίας της αμαρτίας, Εκείνος πέθανε αδίκως και γι'αυτό νίκησε το θάνατο και έφερε τη ζωή. Νίκησε την παλαιά κατάρα με κάθε ευλογία που φέρνει ο Σταυρός. Και αυτός ο Σταυρός στέκεται πάνω στο Γολγοθά, σε έναν τόπο καθόλου τυχαίο. Εκεί μετά τον κατακλυσμό του Νώε, οδηγήθηκαν από τα νερά, πολλά κόκκαλα και κρανία, καθώς και του Αδάμ. Κι αυτό για να αποδειχθεί η παντοκρατορία του Κυρίου στα άνω-ουράνια, στα κάτω-επίγεια, αλλά και στα καταχθόνια.
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΞΥΛΟΥ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ;
Ας δούμε όμως ο Σταυρός, σαν ξύλο, σαν ύλη , από πού προήλθε: Μετά την καταστροφή των Σοδόμων, ο Λωτ κατέφυγε σε κάποιο σπήλαιο, αυτός και οι δύο του κόρες. Εκεί τον μέθυσαν και κοιμήθηκαν μαζί του. Ο Λωτ εξομολογήθηκε με συντριβή ψυχής το αμάρτημά του στον Αβραάμ, το θείο του. Καθημερινά δεν έπαυε να προσεύχεται στο Θεό, για να τον συγχωρήσει.Κάποια μέρα του παρουσιάστηκε άγγελος και του έδωσε 3 ραβδιά, καθένα από ένα είδος δέντρου:κέδρο, πεύκο, κυπαρίσσι καθώς και την εντολή να τα φυτέψει και να φέρνει καθημερινά νερό από τον Ιορδάνη να τα ποτίζει. Αν βλάσταιναν, θα σήμαινε πως ο Θεός τον είχε συγχωρέσει. Ο Λωτ έκανε όπως του υπέδειξε ο άγγελος. Ο πονηρός όμως φθόνησε τη μετάνοιά του· μεταμφιέστηκε σε φτωχό και του ζητούσε νερό καθ' όλη τη διαδρομή του, μέχρι αυτό να εξαντληθεί. Αυτό έγινε αρκετές φορές και ο Λωτ άρχισε να απελπίζεται. Για 2η φορά του εμφανίστηκε άγγελος που τον πληροφόρησε πως τα ραβδιά βλάστησαν και μεγάλωναν χωρίς νερό. Έτσι βεβαιώθηκε πως ο Θεός δέχτηκε τη μετάνοιά του.
Όταν ο βασιλιάς Σολομώντας είδε το τρισυπόστατο δέντρο, διέταξε να το κόψουν και να το χρησιμοποιήσουν στην ανοικοδόμηση του ναού. Όμως σε καμιά χρήση δεν ταίριαζε, εξαιτίας της ανομοιομορφίας του. Έτσι το ονόμασαν ξύλο κατάρας κι έμεινε για χρόνια αχρησιμοποίητο. Σύμφωνα με εντολή του Καϊάφα, οι άνομοι χρησιμοποίησαν το ξύλο αυτό για την κατασκευή του Σταυρού του Χριστού, γιατί λόγω των αυξομοιώσεών του, θα έκανε το μαρτύριο φρικτότερο. Έτσι από ξύλο της κατάρας, έγινε ξύλο της ευλογίας.
"Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ"(απόσπασμα) Πρεσβυτ. Μαρία Σαραφοπούλου)
