Αν έλεγα πριν από λίγα χρόνια ότι θα πήγαινα βόλτα σε ένα μέρος, που στο πρόσφατο παρελθόν, ήταν συνδεδεμένο με μάχες, δεν θα το πίστευα με τίποτα. Η εκδρομή περιλάμβανε και μια επίσκεψη στο μαρτυρικό Μόσταρ...
Το 2013 ξεκίνησε στραβά για την εθνικά διχοτομημένη πόλη Μόσταρ στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη, η γέφυρα της οποίας έγινε σύμβολο του γιουγκοσλαβικού εμφυλίου πολέμου τη δεκαετία του '90. Δεν είναι μόνο το ότι η πόλη, που είναι εθνικά διχοτομημένη ανάμεσα σε Κροατική δύση και Βοσνιακή ανατολή, μόλις πρόσφατα εξέλεξε δήμαρχο, τον Λιούμπο Μπέσλιτς, αφού μέχρι τα τέλη του 2012 λειτουργούσε χωρίς εκλεγμένη τοπική αυτοδιοίκηση. Είναι και το γεγονός πως υπάρχει απόλυτη έλλειψη χρημάτων για τις βασικές δημόσιες λειτουργίες της πόλης των 70.000 κατοίκων, πολλοί εκ των οποίων ταλανίζονται από τη φτώχεια.
Η βόλτα στην ανατολική όχθη, που είναι κάπως παλιότερη και πιο γραφική, με εντυπωσιάζει με το παραπάνω. Σχολιαρόπαιδα, τουρίστες από τη νότια Ευρώπη και από τις χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας περιδιαβαίνουν τα καλντερίμια και ανάμεσα στα πετρόχτιστα σπίτια που έχουν διατηρήσει την παλιά φυσιογνωμία της πόλης. Μαγαζάκια με κιλίμια, ασημικά και τουριστικά είδη απλώνονται κατά μήκος των κεντρικών αρτηριών της αριστερής όχθης, ενώ τα καλύτερα πόστα κοντά στη γέφυρα έχουν καταληφθεί από εστιατόρια και café. Η ανάβαση στην κορυφή της συνοικίας αυτής είναι μια ωραία εμπειρία για μια επαφή με την όχι και τόσο τουριστική πλευρά του γραφικού Μόσταρ.
